Magia idealnej symetrii czyli o nieistniejącym pięknie

Widzieliś­cie kiedyś zdję­cie gwiazd. jak oni na nich wyglą­da­ją — żąd­nych zmarszczek, pryszczy, rozsz­er­zonych porów, prze­bar­wień worków pod ocza­mi itp. Dlaczego? Ponieważ poza cud­ownym wynalazkiem mak­i­jażu ist­nieje jeszcze cud­own­iejszy wynalazek pod nazwą Pho­to­shop. Pho­to­shop to miejsce gdzie zwykły świat zamienia się w świat z naszych marzeń, gdzie śmiertel­ni­cy zamieni­a­ją się w Bogów gdzie nie ma miejs­ca na brzy­dotę. W sieci są całe strony poświę­cone demaskowa­niu pho­to­shopowych wpadek lub też porównu­jące zdję­cia gwiazd zro­bione w naturze i potem na ses­jach zdję­ciowych. Dla niek­tórych Pho­to­shop jest nowym wcie­le­niem dia­bła — miejscem gdzie rzeczy­wis­tość wykrzy­wia się tak dalece że już nikt nie może jej dorów­nać. Nie tak dawno temu olbrzymim hitem był ten filmik pokazu­ją­cy jak ze sto­sunkowo ład­nej dziew­czyny moż­na zro­bić pię­kność której nikt nie dorów­na. Z jed­nej strony zwierz zgadza się z tymi którzy utysku­ją na  brak prawdzi­wego pięk­na zastą­pi­onego przez popraw­ioną urodę. Ale nie oszuku­jmy się — tak naprawdę nie chce­my by było inaczej. Może się nam wyda­je że chce­my by porzu­cono te wszys­tkie popraw­ki ale tak naprawdę oglą­danie tych dużo piękniejszych od nas ludzi jest w nas głęboko zako­rzenione. Dawne portre­ty, rzeź­by — wszys­tkie dzieła sztu­ki pokazy­wały ludzi ład­niejszy­mi niż są i niż kiedykol­wiek byli. Oszuki­wanie naszego gatunku odnośnie urody to sztucz­ka stara jak świat i ponoć uwarunk­owana bio­log­icznie. Przy całym naszym mod­nym ubole­wa­niu nad lan­sowaniem niemożli­wego ideału urody sami jesteśmy skłon­ni być niesły­chanie złośli­wi jeśli które­jś gwieździe zdarzy się wyglą­dać nieład­nie. Por­tale plotkarskie pełne są złych zdjęć gwiazd pod który­mi moż­na się past­wić nad aktorka­mi którym zdarzyło się wyjść z domu bez mak­i­jażu i wyglą­dać na swój wiek. Z drugiej strony o ile wiel­bi­e­nie ludzi pięknych ma sens kul­tur­owy o tyle trze­ba powiedzieć że nas­tręcza ono wielu prob­lemów — co zro­bić kiedy nasze olśniewa­jące aktor­ki muszą zagrać brzyd­szą młod­szą siostrę czy osobę o której z his­torii wiemy że nie była pięk­na. W ruch idą wtedy sztuczne nosy a za nimi Oscary bo dać się oszpecić dla fil­mu rów­na się najwięk­sze­mu poświęce­niu. Z drugiej strony myślę sobie że nie jed­na aktor­ka jest wdz­ięcz­na za retusz — w końcu nikt nie jest w stanie zawsze cud­own­ie wyglą­dać. Oczy­wiś­cie moż­na pow­tarzać że pożą­danie za pięknem jest frus­tru­jące dla mniej pięknych kobi­et i niezbyt przys­to­jnych mężczyzn. Ale pod koniec dnia zawsze się jed­nak okazu­je że chce­my oglą­dać na ekranach tych którzy dostali w prezen­cie od losu twarz o sym­e­trycznych rysach. Zwierz wie że może­cie uznać mój post za przewrot­ny ale cza­sem musimy się pogodz­ić z tym że pop­kul­tura odzwier­cied­la częs­to to co w nas najbardziej powszechne a co za tym idzie nat­u­ralne. A nat­u­ralne jest dla nas oce­ni­an­ie książ­ki po okład­ce. Jakkol­wiek nie było by to krzy­wdzące taka jest cecha homo sapiens.