Proszę czekać będzie rozmowa czyli zwierz kontra telefon

Dzisiejszy wpis będzie na nieco nie pop­kul­tur­al­ny tem­at ale musi­cie zwier­zowi wybaczyć. Spędza on całe dnie przyk­le­jony do słuchaw­ki tele­fonu próbu­jąc się dodz­wonić do bard­zo ważnych ludzi i wyciągnąć od nich bard­zo ważne infor­ma­c­je. W między­cza­sie zwierz czeka aż ktoś odbierze tele­fon albo ktoś do kogo go właśnie przełączyli ruszy swo­je szanowne cztery litery i pod­niesie słuchawkę. Inny­mi słowy zwierz ma okazję słuchać abso­lut­nie wszys­t­kich rodza­jów melodii jakie pro­ponu­je się tym którzy oczeku­ją na połącze­nie. Zwierz nie będzie tu bronił jak kiedyś wartoś­ci wyższych — cóż trze­ba się pogodz­ić z tym że nieśmiertelne dzieła Mozar­ta czy Vivaldiego zostały prze­r­o­bione na pięć kulawych dźwięków gorzej kiedy tych samych zmasakrowanych melodii trze­ba wysłuchi­wać po kil­ka razy. Abso­lut­nym hitem jest i było Żądło — pop­u­lar­na melo­dia rozbrzmiewa w cen­tralach tele­fon­icznych głównie firm śred­nich te nieco zmalała pop­u­larność dla Elizy choć masakrowanie Mozar­ta wciąż jest równie pop­u­larne. Są utwory które przewi­ja­ją się przez niemal wszys­tkie insty­tuc­je — zmienia się tylko sposób ich wyko­na­nia. Świet­nym przykła­dem są Cztery Pory Roku — w niek­tórych miejs­ca tylko plumka­ją w wyko­na­niu na jak­iś straszny syn­teza­tor w innych człowiek ma wraże­nie że słyszaną w słuchaw­ce melodię gra­ją fil­har­mon­i­cy berlińs­cy. Są też melodie budzące stra­ch — jak pow­tarza­jące się w kółko natrętne melodyj­ki jak z cyrkowej karuzeli czy rzewne stan­dardy jaz­zowe które lecą w kółko i usyp­i­a­ją potenc­jal­nego rozmów­cę. Nowocześni posi­adacze cen­trali decy­du­ją się niekiedy na zain­try­gowanie swoich słuchaczy jakąś niety­pową piosenką — nieste­ty zan­im człowiek wysłucha do koń­ca okazu­je się że ktoś jed­nak ode­brał słuchawkę. Jakie z tego wnios­ki dla nas dzwonią­cych? Przede wszys­tkim takie że czego by się nie słysza­ło w oczeki­wa­niu na połącze­nie — czy jed­nos­ta­jnego syg­nału łączenia czy cud­own­ie wyko­nanego utworu muzy­ki klasy­cznej to nic nie zmienia — i tak trze­ba tkwić z słuchawką przy uchu i kląć wszys­t­kich którzy nie odbier­a­ją tele­fonów w ciągu pier­wszych 13 sekund. Z drugiej strony jak słusznie zauważyła sze­fowa zwierza czyż nie było­by rozsąd­niej zami­ast nud­nej muzy­ki przy­cią­gać oczeku­jącego frag­men­ta­mi krymi­nałów które trzy­mały­by go w niekończą­cym się napię­ciu. Zwierz nie wie ale ostat­nio gdy pod­niósł tele­fon i pod drugiej stron­ie nic mu nie zagrało poczuł swoistą ulgę. Wiec­zorem zaś gdy niemal zasyp­i­ał w głowie brzmi­ały mu jeszcze dźwię­ki melodyj­ki z Żądła.