Hej
Niekiedy przychodzi mi do głowy że sitcomy są dla telewizji tym czym antyczne dramaty dla współczesnego teatru. Spokojnie nie mam zamiaru dowodzić wam że chodzi mi o ten sam ciężar gatunkowy – zdaje sobie sprawę że Ajschylos przebija wszystko co zobaczycie w telewizji (moja ignorancja nie sięga aż tak daleko). Chodzi mi raczej o kwestię formy – antyczne dramaty mają bardzo restrykcyjną konstrukcję nakazującą wchodzić chórom odpowiednią ilość razy a bohaterom przeżywać swoje rozterki wedle z góry ustalonego porządku scen. I choć dziś nie sposób dostrzec sztywności takiego prowadzenia akcji to jednak bez antycznego porządku nie rozwinąłby się teatr elżbietanski który z kolei stoi u podstaw rozwoju naszego współczesnego teatru w którym wolno wszystko. Biorąc pod uwagę że telewizja jest od teatru o kilkanaście stuleci młodsza naturalną rzeczą jest że i jej gatunki liczą sobie nieco mniej lat. Sitcomy wymyślono niemal na samym pczątku istnienia telewizji i zachowały one do dziś archaiczną formę – dzieją się najczęściej we wnętrzach bo nie są kręcone na zewnętrz ale w studiach, są krótkie – nie więcej niż pół godziny (bez reklam) bo tyle mniej więcej trwały pierwsze programy telewizyjne (na dłużej ludziom nie starczyło cierpliwości) no i jeszcze śmiech z offu – najantyczniejsza pozostałość po czasach gdy programy były nadawane na żywo. mogłoby się wydawać że w czasach w których co raz trudniej odróżnić to co telewizyjne od tego co kinowe sitcomy zginą – tymczasem okazuje się że dobry sitcom to wciąż szansa stacji na wybicie się przed szereg. Przyjaciele – chyba najsławniejszy sitcom jaki nakręcono ( no może poza I love Lucy) sprawił że NBC przez niemal dziesięć lat miała najlepsze wyniki oglądalności. wystarczyło jednak by szóstka niedostosowanych przyjaciół (no nie mówcie mi że sześcioro osób które spędza ze sobą cały wolny czas zamiast założyć rodziny odnajduje sie w społeczeństwie) dorosła by stacja straciła popularność. Dziś sitcomy są równie popularne co kiedyś – How I Met Your Mother – niezwykle podobny do Przyjaciół serial jest obecnie flagowym produktem CBS zaraz obok The Big Bang Theory który to serial także gwarantuje oglądalność na poziomie. Oczywiście nie wrócą już złote lata sitcomu jakie przypadły na lata 90 kiedy Amerykanie mogli się przerzucać z Seinfelda na Nanny lub Frasera ale jak na tak stary i skostnialy gatunek sitcomy mają się dobrze. Odpowiedź na pytanie dlaczego tak się dzieje kryje się chyba jednak w treści sitcomów a nie w ich formie. To serial w którym nie ma tragedii – wiadomo że nawet pozorna tragedia zawsze skończy się pozytywnym dla bohaterów rozwiązaniem, w sitcomach ludzie nie umierają ani nie cierpią za to zazwyczaj prowadzą życie wśród kochającej rodziny i grupy oddanych przyjaciół. Zwłaszcza życie rodzinne bohaterów sitcomów każdego wpędzi w kompleksy na temat własnej rodziny – bo w serialu ostatecznie po każdej kłótni wszyscy się godzą i pojmują wzajemne potrzeby. I właśnie ta naiwność sitcomowego świata połączona z przesłodzoną wersją rzeczywistości jest oprócz formy kolejnym spadkiem po starej telewizji w której jeszcze krew nie lała się strumieniami a ludzie raczej się kochali niż ze sobą sypiali. I tak jak wciąż potrzebujemy pytań Sofoklesa tak wciąż chcemy wracać do wspaniałego świata w którym śmieją się za nas