Hej
Największe serialowe hity ostatnich lat szykują się do rozpoczęcia nowego sezonu – w drugiej połowie września niemal codziennie porządny serialoman i popkulturalny zwierz będzie miał dla siebie jakąś przyzwoitą pożywkę. Jednocześnie wielkie produkcje które ostatnimi laty zrewolucjonizowały oblicze telewizji wchodzą w bardzo niebezpieczny okres – House którego pierwsze trzy sezony były mistrzostwem telewizji staje przed koniecznością posiągnięcia zainteresowania widzów po zdecydowanie gorszym sezonie czwartym i piątym – czy jednak autorzy będą w stanie skończyć serial w chwili jego największej popularności a co za tym idzie ocalić cudowną postać Housa czy też zdecydują się na kręcenie kolejny serii tak jak Ostry Dyżur. Ten sezon to też pożegnanie z Lostem – ja straciłam wątek w pierwszym odcinku ale scenarzyści nie są ode mnie dużo lepsi – oni też już nie mają pojęcia kto żyje kto nie żyje i na czym polega tajemnica wyspy. Widzowie którzy Lost ogladają czekają na niesamowite zakończenie ale dla mnie to po prostu sen szalonego scenarzysty (być może tak właśnie będzie wyglądał ostatni odcinek – w pewnym momencie bohaterowie orientują się że są snem J.J. Abramsa). Z kolei doniesienia o nowym sezonie Grey’s Anatomy są bardziej niż niepokojące – ta początkowo cudowna szpitalna soap opera ( ok – może zaczęło się jak zwykły serial obyczajowy ale od dłuższego czasu skręca za bardzo w stronę taniego melodramatu) ma przeżyć rewolucję – starzy bohaterowie mają sie wycofać nowi zaś zająć ich miejsce. Oczywiście scenarzyści nie mieli dużego wyboru – T.R Knight po prostu zrezygnowal z gry w kolejnych sezonach, odtwórczyni roli Izzie ma lepsze rzeczy do roboty a Meredith zaszła w ciążę i idzie na macierzyńskie. Szczerze mówiąc największe nadzieje wiążę z premierą Bones i Gotowych na wszystko. Bones rozpoczynają dopiero swój piąty sezon więc obawy przed kryzysem końca historii mają jeszcze daleko przed sobą – zresztą Bones to serial wyjątkowo elastyczny – często pojawiają się tam nowe postacie i w sumie nawet wymiana większości postaci drugoplanowych nie wpłynęłaby na charakter serialu. Z kolei Gotowe na wszystko to idealny przykład radzenia sobie z utratą zainteresowania widzów – Kiedy Wisteria Lane zaczęło przypominać bardziej przestępcze slumsy Nowego Jorku i kiedy bohaterki nawiedziło po kolei kilka katastrof scenarzyści przesunęli zegar o 5 lat stawiając je przed zupełnie innymi wyzwaniami (co więcej bohaterki nareszcie od początku serialu wyglądają na swój wiek). Sezony Gotowych na Wszystko są poza tym zamkniętymi całościami (moim zdaniem to świetny pomysł) więc zupełnie nie sposób wyrokować na przyszłość. Na sam koniec czekam na premierę drugiego sezonu Mentalist – pierwszą serię zobaczyłam po czasie (moja początkowa nieufność wiąże się z prostym faktem – nie lubię seriali detektywistycznych) i zostawiła we mnie zainteresowanie i niedosyt – jeśli druga go zapełni będę miała czym zapełnić kolejny dzień tygodnia.
Moim zdaniem najlepszy przepis na zakończenie serialu mieli Przyjaciele – odeszli po 10 seriach u szczytu popularności gdy wszystko wskazywało na to że powinni jeszcze zostać na antenie. Byc może dzięki temu są jednym z najlepiej wspominanych programów telewizyjnych w historii. W tym roku tą drogą idzie mój ukochany Monk. I też nie mam wątpliwości że wyjdzie mu to na dobre. W końcu trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść niepokonanym