Węże kąsają czyli ten jad nas uleczy

Hej

Kiedy zwierz po raz pier­wszy usłyszał kil­ka lat temu o wężach miał bard­zo mieszane uczu­cia. Widzi­cie zwierz jest z natu­ry złośli­wy i nie ma najlep­szej opinii o pol­skiej kine­matografii ale miał wraże­nie, że takiego roz­da­nia nagród nie da się poprowadz­ić  w ciekawy sposób. Zwierz ma zawsze mieszane uczu­cia w sto­sunku do wytyka­nia pub­licznie fil­mow­com błędów na roz­da­ni­ach nagród bo nie zawsze zna się całą his­torię sto­jącą za pro­dukcją. Co zmieniło zdanie zwierza? Poza seansem Bejbi Blues  zwierz zmienił zdanie kiedy pojaw­ił się w tym roku na roz­da­niu Węży. Okazu­je się, że moż­na z jed­nej strony wytknąć twór­com pol­skiego kina, spada­ją­cy poziom komer­cyjnych pro­dukcji, z drugiej nie zaperzać się jakoś w swo­jej złośli­woś­ci i całkiem ład­nie pokazać, że w pol­s­kich fil­mach zdarza­ją się sce­ny, które po pros­tu woła­ją o pom­stę do nie­ba. Przy czym zwierz chy­ba musi zadeklarować, zan­im znów część czytel­ników się obruszy. Zwierz nie jest zwolen­nikiem tezy, że pol­skie kino jest zawsze niedo­bre. Wręcz prze­ci­wnie, zdarza­ją się nam doskon­ałe pro­dukc­je. Prob­lem w tym, że kiedy pol­skie kino się­ga dna, to zawsze z niesamow­itym wręcz roz­machem. I gdy­by na tym kinie nam nie zależało nikt nie czuł­by koniecznoś­ci przyz­nawa­nia uszczy­pli­wych Węży.

  Węże to nagrody złośli­we, ale wcale nie takie zbędne. Na razie kończy się na newsach w więk­szych por­ta­lach ale kto wie, może w przyszłoś­ci twór­cy wyciągną z nich artysty­czne konsekwencje.

Węże roz­dawano na gali w teatrze Warsza­wa przy Nowym Mieś­cie, zwierz musi powiedzieć, że gala niewiele różniła się od poważniejszych imprez. Był bar ser­wu­ją­cy drin­ki z azotem i obow­iązkowa ścian­ka, i całe mnóst­wo reporterów gani­a­ją­cych od jed­nego do drugiego człon­ka Akademii w poszuki­wa­niu wypowiedzi na tem­at kondy­cji czy zadysz­ki raczej pol­skiego kina. Wid­ow­n­ia zapełniła się dzi­en­nikarza­mi i sym­pa­tyka­mi nagrody, i jedynie przez­nac­zone dla vipów pier­wsze rzędy były puste. Najwyraźniej nikt nie chci­ał słyszeć złośli­woś­ci na swój tem­at. Ale już pier­wsza prze­mowa Jury wale nie brzmi­ała stras­zli­wie złośli­wie. Przy­pom­i­na­jąc  Mar­ka Pies­tra­ka, twór­cy Klątwy Doliny Węży od którego nagro­da wzięła swo­ją nazwę, powiedziano więcej ciepłych niż gorz­kich słów. Choć wszyscy wiemy, że  Kląt­wa Dolina Węży czy Wilczy­ca to punkt wyjś­ciowy w oce­nie złych pol­s­kich filmów to jed­nak w wypowiedzi­ach jury więcej było życ­zli­woś­ci niż złośli­woś­ci. Choć dziś pokazane frag­men­ty filmów budzą jedynie wybuchy śmiechu to jed­nak nikt nie ośmieli się zaprzeczyć, że w przy­pad­ku tych twór­ców mieliśmy do czynienia z nieza­leżnoś­cią i wiz­ją. Coś czego wielu reży­serom braku­je, nawet jeśli wyni­ki ich dzi­ałań są artysty­cznie lepsze.

  Żebrows­ki i Tabli­ca, nieza­pom­ni­any fil­mowy duet. Było “x” ale praw­da jest taka że chemii zabrakło

Potem przys­tą­pi­ono do roz­dawa­nia nagród. Och jakże uroc­zo spraw­na była to uroczys­tość. Kon­fer­an­sjer ani razu nie powiedzi­ał nic do było­by na żenu­ją­co niskim poziomie, wręcz prze­ci­wnie było dow­cip­nie i lekko. Rozpiska ze sce­nar­iuszem gali nie przeszkadza­ła bo prze­cież orga­ni­za­torzy siedzieli tuż obok by w razie czego popraw­ić. Nie dłużył się wieczór na wysłuchi­wa­niu łza­wych podz­iękowań ani na powol­nym wchodze­niu na scenę tłu­mu nagrod­zonych.  Zaz­drość jaką mogly budz­ić wyglą­da­jące na artysty­czne pode­jś­cie do amortyza­to­ra stat­uet­ki, podsy­cał fakt że praw­ie wszys­tkie pozostały na sce­nie. Ode­bra­no jed­ną – zna­jomy reży­sera naj­gorszego teledysku około fil­mowego przyszedł i ukłonił się ład­nie. Nie jeden lau­re­at poważniejszych nagród nie mógł liczyć na taki aplauz. Wid­ow­n­ia zresztą baw­iła się świet­nie a jej pełen radoś­ci śmiech prz­ery­wały tylko gromkie owac­je z jaki­mi witano kole­jne wyni­ki. I nie było w tym śmiech naprawdę żad­nej wred­nej złośli­woś­ci, raczej poczu­cie wspól­no­ty jakie daje oglą­danie czegoś co niekoniecznie się udało.

  Tajem­ni­ca West­er­plat­te doskonale sobie radz­iła tego wiec­zoru — nagrod­zono ponown­ie Żebrowskiego i scenę w której majaczy. Tak majaczy, że aż stra­ch się bać

Galę rozpoczęła chy­ba najbardziej oklaski­wana nagro­da za naj­gorszy duet na ekranie. Wygrał beza­pela­cyjnie bezkonkuren­cyjny duet Michała Żebrowskiego z tablicą w filmie Sęp. Sce­na w której Żebrows­ki pod­staw­ia w rów­na­ni­ach zbrod­ni tajem­nicze x a potem w majakach sen­nych (wiele w zeszłym roku Żebrows­ki miał sen­nych majaków) widzi iż owo X jest kluc­zowe – serio tego się nawet nie da streś­cić bez uśmiechu na twarzy. A prze­cież wszyscy wiemy, że tabli­ca potrafi być taką dobrą i wierną fil­mową part­nerką (wie o tym każdy kto widzi­ał Hawkinga, czy Bun­town­i­ka bez powodu). Kole­j­na nagro­da, nie powin­na dzi­wić, bo odwoły­wała się do Pol­skiej szkoły plakatu – jak wiado­mo co roku dys­try­b­u­torzy decy­du­ją się wys­tąpić w tym naprawdę niesamowicie zażar­tym konkur­sie na to, kto zaprezen­tu­je wid­zom naj­gorszy plakat fil­mowy. W tym roku bezkonkuren­cyjni okaza­li się plakat do Być jak Kaz­imierz Dey­na, którym ponoć straszy się niegrzeczne dzieci wiesza­jąc im poster nad łóżkiem. Ciekawą kat­e­gorią był z kolei Wys­tęp poniżej god­noś­ci – nie ma wąt­pli­woś­ci, że ta kat­e­go­ria daje do zrozu­mienia, że jej twór­cy uważa­ją iż aktor nie jest tal­en­tu pozbaw­iony – jedynie zagrał zde­cy­dowanie poniżej oczeki­wań. Tym razem nagro­da trafiła do Woj­ciecha Mecwal­dowskiego za wys­tęp w Last Minute. Bo prawdą jest że Mecwal­dows­ki grać umie choć aku­rat nie w tym filmie. I taką nagrodę moż­na właś­ci­wie ode­brać samodzielnie.

Last Minute było pro­dukcją, która miała szanse zgar­nąć wszys­tko. kto mógł przy­puszczać, że Akademia jed­nak zde­cy­du­je się rozdzielić nagrody za reży­ser­ię i film.

Zwierz był zach­wycony nową kat­e­gorią, Żenu­ją­cy film na ważny tem­at. Dla zwierza to doskonale obrazu­ją­ca prob­lem pol­skiego kina kat­e­go­ria. Wiele filmów jest robionych z dobry­mi intenc­ja­mi i chę­cią powiedzenia czegoś ważnego o kwes­t­i­ach społecznych czy his­to­rycznych. Cóż z tego kiedy na końcu dro­gi czeka kicha. W tym roku wygrała wypro­dukowana przez 12 (!) pro­du­cen­tów – ich wymieni­an­ie trwało lata­mi – Tajem­ni­ca West­er­plat­te. Film o którym pisano, że powinien pow­stać zan­im ktokol­wiek przeczy­tał sce­nar­iusz. Zwierz nadal twierdzi, że pomysł na film  nie był zły i kto wie jak­by się potoczyły sprawy gdy­by nie fakt, że prz­er­wano w pewnym momen­cie pro­dukc­je. Całośc wypadła dokład­nie tak jak w opisie kat­e­gorii. Do defo film dostał jeszcze Nagrodę za naj­groszą scenę  w której Michał Żebrows­ki budzi się w nocy i jego ręce raz są splamione krwią raz nie – jak to w majakach bywa. Bra­wo za ory­gi­nal­ność. Takich majaków to nawet Szek­spir by nie wymyślił. Naj­gorszym teledyskiem roku został teledysk do fil­mu „Sybe­ri­a­da pol­s­ka”, jed­nocześnie zwierz w ogóle odkrył, że w Polsce pro­duku­je się na tyle dużo teledysków do filmów, że moż­na z nich ułożyć osob­na kat­e­gorię. Zwierz chy­ba jed­nak nagrodz­ił­by sam teledysk do Wałęsy głównie za abso­lutne pomieszanie z poplą­taniem a przede wszys­tkim za naj­groszą aranżację Grechuty jaką zwierz słyszał. Nic jed­nak nie pobi­je zakoczenia zwierza kiedy okaza­ło się że mamy równie dużo nomi­nowanych do Naj­gorszego Efek­tu Spec­jal­nego. Zwierz był przeko­nany, że efek­tów spec­jal­nych w naszych kinach w ogóle praw­ie nie ma. Wygrała sce­na niszczenia Ambasady w Ambas­sadzie ale prawdę powiedzi­awszy zwierz nie jest zad­owolony z wyroku. Żebrows­ki wkle­jony w okno maki­ety w Tajem­ni­cy West­er­plat­te zro­bił na zwierzu gorsze wraże­nie. Z drugiej strony co to jest – zwierz nie wierzy, że nasze efek­ty spec­jalne muszą być na gorszym poziomie niż efek­ty spec­jalne w pier­wszych sezonach nowego Dok­to­ra Who. Chy­ba, że to jest jak­iś hołd dla złego CGI. Ale to trze­ba wid­own­ię uprzedzać.

Zna­jdź pięć różni

Najważniejsze nagrody pokaza­ły, ze w świecie Węży nic nie jest pewne —  naj­gorszą aktorką została Anna Szarek za “Last Minute”, aktorem — Robert Żołędziews­ki za Tajem­nice Wster­plat­te, kiedy nagro­da za reży­ser­ię i sce­nar­iusz przy­padła twór­com LAst Minute wydawało się, że losy naj­gorszego fil­mu zostały już przesąd­zone. Ale tu proszę niespodzian­ka – wygrał film Pol­s­ki w 3D Ostra Rand­ka. Zdaniem zwierza mimo, że za wybo­ry odpowiada­ją głosy Akademii to jed­nak nie był przy­padek, że pro­du­cent i reżyser fil­mu (jak zwierz rozu­mie w jed­nej oso­bie) wysłał ostry w słowach (a odczy­tany na gali) list w którym zakazy­wał korzys­ta­nia z frag­men­tów swo­jego fil­mu a dodatkowo groz­ił niemal wszys­tkim zebranym pro­ce­sem. Zwierz nie wie jak to się skończy ale prawdą jest, że zaraz po ogłosze­niu wyników wszyscy uczest­ni­cy imprezy dość szy­bko udali się koić ster­ane ner­wy alko­holem i dobrą kon­wer­sacją. Co ciekawe, zwierz jest przeko­nany, że gdy­by którykol­wiek z nomi­nowanych pojaw­ił się na gali czekała­by go tylko burza oklasków, wiwaty i paradok­sal­nie mnóst­wo ciepłych uczuć. W końcu niko­go nie lubimy tak bard­zo jak ludzi, którzy potrafią przyz­nać się do poraż­ki albo dziel­nie się z pogodz­ić z krytyką.

Ofic­jal­ny zwias­tun Dzieła które wygrało główną nagrodę. Nieste­ty odbiór nie w 3D

Jak już zwierz pisał pode­jrze­wa że nie jeden czytel­nik zada­je sobie pytanie czy naprawdę ma to sens, czy nie jest to cele­browanie zwykłej złośli­woś­ci. Ale prob­lem pole­ga na tym, że w cza­sie gali padło jed­no dość bolesne ale prawdzi­we zdanie. Akademia przyz­na­ją­ca Węże w prze­ci­wieńst­wie do tej roz­da­jącej Orły ma zde­cy­dowanie łatwiejszy wybór i więcej filmów spośród których może wybier­ać. W Pol­skim kinie od pewnego cza­su jest źle.  To nie w tym ambit­nym kinie skro­jonym pod wyro­bioną a nawet niekiedy między­nar­o­dową wid­own­ię. Tu radz­imy sobie wciąż nieźle choć daleko nam do cho­ci­aż­by znakomitej kine­matografii Rumińskiej, która w ostat­nich lat­ach tak pięknie rozk­witła. Prob­lem leży w kinie rozry­wkowym, albo takim krę­conym z myślą o sze­rok­iej wid­owni. To kino nam zupełnie nie wychodzi, zaw­ies­zone gdzieś pomiędzy stras­zli­wie prza­śnym dowcipem, efek­ta­mi spec­jal­ny­mi jak z twór­c­zoś­ci Steve­na Segala i trud­ny­mi do zniesienia próba­mi naślad­own­ict­wa kina zachod­niego, nie jest w stanie wyt­worzyć nic ciekawego. A prze­cież to nie jest kwes­t­ia pieniędzy. Wid­zowie nie jeden raz pokaza­li, że dobra fabuła obe­jdzie się bez najwięk­szych środ­ków (choć nadal zwierz uważa, że hon­orowego węża za calkosz­tałt powin­ni dostać polscy dźwiękow­cy za uni­możli­wie­nie zrozu­mienia połowy dialogów w pol­s­kich pro­dukc­jach) finan­sowych. Zresztą zwierz ma wraże­nie, że tak naprawdę Węże nie pod­gryza­ją twór­ców ale pro­du­cen­tów. To prze­ciw nim i ich  sza­lonym niekiedy pomysłom na to, co widza bawi, straszy i poruszy wycelowane jest przede wszys­tkim ostrze kry­ty­ki. Bo i oni są w dużym stop­niu odpowiedzial­ni za to co się ter­az dzieje. Przede wszys­tkim zaś dobrze choć raz w roku mieć okazję by pochylić się nad stanem pol­skiego kina rozry­wkowego. I między jed­nym a drugim ugryzie­niem węża zas­tanow­ić się co zro­bić by w przyszłoś­ci i Wężowa Akademia miała prob­lem z wybieraniem kandy­datów do nagród.

Ps: Zwierz nie zapom­ni­ał o obiecanej wam  wpisie o Muszki­eter­ach. Ma nadzieję, że przeży­je­cie jeśli dostaniecie prze­myśle­nia zwierza jeden dzień później. Zresztą w ogóle jeśli uzbroicie się w cier­pli­wość to zwierz będzie miał dla was całkiem niedłu­go bard­zo fajne newsy. Czeka­j­cie więc cierpliwie

Ps2: Wró­ciło Mindy Project. Zwierz obe­jrzał cały ser­i­al w lutym i był ciekawy co dalej. Kur­czę, tak strasznie zapom­ni­ał zwierz, że ten ser­i­al jest nieby­wale wręcz iry­tu­ją­cy. No ale zwierz chy­ba będzie oglą­dał dalej. Ech… strasznie jest cza­sem  być zwierzem