Wszycy całują się w Paryżu czyli krótki przegląd wielkich miast

Hej

Na początku zwierz chci­ał­by podz­iękować prze­by­wa­jącej na obczyźnie narzec­zonej swo­jego przemą­drego bra­ta za pod­sunię­cie pomysłu. Zwierz musi napisać coś 365 dni w roku wyłącza­jąc te dni kiedy jest poza miejscem zamieszka­nia albo mu się nie chce więc chęt­nie korzys­ta ze wszel­kich pomysłów swoich zna­jomych krewnych a także przy­pad­kowych ludzi spo­tykanych na uli­cy. Jak sam wiecie najlep­sza kul­tura pop­u­lar­na pow­sta­je w USA — tak już jest i nie ma co nad tym biadać. Oznacza to jed­nak że ilekroć jak­iś film roz­gry­wa się w innym niż Amery­ka Północ­na zakątku świa­ta mamy do czynienia z stereo­typem — oczy­wiś­cie zwierz nie odkry­wa tu nic nowego — wszak cała kul­tura pop­u­lar­na opar­ta jest na jed­nym wielkim stereo­typ­ie ale w tym przy­pad­ku mamy do czynienia z czymś arcy­ciekawym ( ok może to jest ciekawe tylko dla zwierza ale sko­ro czyta­cie ten blog macie obow­iązek uznawać za ciekawe to co za ciekawe uznał zwierz) — otóż jak może wiecie ok. 70 % Amerykanów nie ma pasz­portów — jeszcze więk­szy pro­cent nie opuś­cił swo­jego kon­ty­nen­tu — oznacza to że jeśli pop­kul­tura pro­duku­je jak­iś obraz mias­ta to robi to przede wszys­tkim dal ludzi którzy nigdy tam nie byli i nigdy tam nie będą. OK to jedziemy:

1.) Paryż — tutaj bohater ale częś­ciej bohater­ka przy­jeżdża żeby się zakochać — my zakochu­je­my się razem z nią w mieś­cie złożonym z pięknych ulic kawy i crois­san­tów. Nie mniej choć do Paryża przy­jeżdża się po miłość ale nie po Fran­cuza ( oni są dzi­wni i umieją dobier­ać kolory) — do Paryża jedzie się spotkać Amerykan­i­na który przy­jechał tam szki­cow­ać wieżę Eiffela

2.) Rzym — zwierz musi zaz­naczyć że Rzym to mias­to pojaw­ia­jące się aż w trzech kon­tek­stach a więc po pier­wsze- Rzym to mias­to w którym super umieś­cić jak­iś film sen­sacyjny który wyma­ga bie­ga­nia po koś­ciołach ( przewracanie księży abso­lut­nie konieczne) kradzenia obrazów  i prze­ciska­nia się przez wąskie ulicz­ki, po drugie Rzym to jak wiado­mo mias­to w którym także moż­na się zakochać ale nie tak jak w Paryżu egzys­tenc­jal­nie tylko bardziej roman­ty­cznie no ale to jest konieczne jeśli wybierze­my Włocha który ma wielką rodz­inę i rozpina koszulę o jeden guzik za bard­zo. Rzym to też Watykan ale to aku­rat proste do zrozu­mienia miejsce — siedzą tam katol­i­cy i knu­ją a nasz dziel­ny bohater musi się dowiedzieć co knują

3.) Toska­nia i Prowan­s­ja — wciąż pozosta­je­my w tym samych państ­wach ( choć jedziemy na prow­incję) ale jesteśmy tu z innego powodu — po porzuce­niu naszego dynam­icznego życia w NY czy LA jedziemy tu zdefin­iować na nowo nasze życie — pije­my wino zaprzy­jaź­ni­amy się z lokalną społecznoś­cią ( zna­jącą per­fekt ang­iel­s­ki i składa­jącą się wyłącznie z typów eks­cen­trycznych) i ostate­cznie zakładamy rodz­inę. Oczy­wiś­cie nigdzie nie jest powiedziane skąd czer­piemy dochód

4.) Barcelona — równie nie zrozu­mi­ała co cała Hisz­pa­nia ( mają dobre żar­cie ale nie są ani tak beztroscy jak Włosi ani tak …sno­bisty­czni jak Fran­cuzi) — mias­to jest oczy­wiś­cie piękne i pełne egzo­ty­ki. Nikt w Hisz­panii nie czu­je się kom­for­towo ale mężczyźni są trochę zbyt przys­to­jni i pewni siebie ( podob­nie jak kobi­ety)  żeby po pros­tu wyjechać

5.) Moskwa — nigdy nie top­nieje tam śnieg więc kobi­ety zawsze chodzą w sobolowych płaszczach — biedy nie ma są za to niezwyk­le dro­gie restau­rac­je i kasy­na w których prze­siadu­ją sze­fowie mafii z cygara­mi w zębach piękną blon­dynką i sporą nad­wagą. Abso­lut­nie nie moż­na się zakochać ( mężczyźni to przy­wiązani do Mat­ki alko­hol­i­cy) i wszyscy mówią ze śmiesznym Akcentem

6.) Pra­ga — cóż ogól­nie jest tu pewien prob­lem bo Pra­ga gra głównie Wiedeń więc w sum­ie moż­na powiedzieć że w wyobraźni Amerykan­i­na te mias­ta zle­wa­ją się w jed­no — ogól­nie budzi zdzi­wie­nie że w tej środ­kowej Europie mają takie ładne mias­to. Mają tam wam­piry i między­nar­o­dową przestępczość. 

7.)Hongkong — przeskaku­je­my na inny kon­ty­nent — cały Hongkong skła­da się z wyso­kich wieżow­ców w  których obrzy­dli­wie bogaci ludzie steru­ją świa­tową gospo­darką — w dole kłębią się Chińczy­cy którzy jed­nak wszyscy wyglą­da­ją tak samo i nie ma się co nimi przejmować

8.) Tokio — trze­ba powiedzieć że Tokio ma dwa oblicza — jed­no — indus­tri­al­nej pust­ki w której bohaterowie krążą w poczu­ciu osamot­nienia i odosob­nienia, jest jed­nak portret liryczny Tokio jako mias­ta w którym łączą się ze sobą nowoczes­na architek­tu­ra z XVI świą­ty­ni­a­mi i w którym moż­na odnaleźć swo­je zen. Biorąc pod uwagę że bada­nia wykaza­ły że więk­szość ludzi zachodu kosz­marnie czu­je się w Tokio i ma prob­le­my ze snem to nie jest to chy­ba tak przekła­many obraz

9.) Bliżej niezi­den­ty­fikowane mias­to w kra­ju arab­skim — zawsze wyglą­da tak jak­by dopiero co skończyła się tam woj­na, brud­no wszys­tko się syp­ie po uli­cach jeżdżą wyłącznie samo­chody z lat siedemdziesią­tych i wszyscy wszys­tko chcą sprzedać.Nie mniej to właśnie tam podły arab­s­ki ter­ro­rys­ta ze złym zgryzem albo innym prob­le­mem den­tysty­cznym planu­je prze­jąć władzę nad światem 

10.) Lon­dyn- coś jak Boston tylko ludzie tam mówią ze śmiesznym akcentem.

No i znów jesteśmy w Polsce. Ogól­nie Pol­s­ka nie wys­tępu­je w kul­turze pop­u­larnej — jeśli się pojawi wzmi­an­ka moż­na przy­puszczać że jesteśmy na poziomie roz­wo­ju Kazach­stanu. Sza­tro smut­no i bied­nie. Ale wiecie co zwierz nie ma pre­ten­sji — bo jak dziś patrzy przez okno to się cieszy że więcej Warsza­wy nie pokazu­ją. Bo tu jakoś tak szaro smut­no i biednie;)