Hej
Miałam zamiar dokonać wielkiego statystycznego liczenia ilu zwycięzców wielkich nagród filmowych bylo ostatnimi czasy poddanymi królowej brytyjskiej – nie żebym była jakąś wielką fanką rodziny panującej w Wielkiej Brytanii ale przyszło mi dziś na spacerze do głowy że gdyby nie niefortunna ( dla Anglii) utrata kolonii amerykańskich takie liczenie było by bezsensowen bo prawie wszyscy byliby poddanymi królowej. No ale do rzeczy – mówi sie ostatnio o inwazji Brytyjczyków i Austalijczyków na kino amerykańskie. Rzeczywiście wydaje się że od paru dobrych lat to właśnie oni zgarniają główne nagrody zyskują poklask krytyki i uwielbienie publiczności. Co więcej ostatnimi czasy dwie największe serie filmowe przynoszące krociowe zyski czyli Harry Potter i Władca Pierścieni są ekranizacjami angielskiej literatury i występują w nich co oczywiste angielscy ( oczywiście nie tylko) aktorzy. Czyżby więc Ameryka straciła palmę pierwszeństwa w popularnej rozrywce ? Wydaje się że popularność Anglików jest pokłosiem mądrej dzialalności BBC – niejednokrotnie wyrażałam tu swoje uwielbienie dla tej angielskiej stacji która produkuje programy nie tylko ciekawe ale przede wszystkim inteligentne. Taka inteligentna rozrywka podoba się ludziom zaś taka inteligentna telewizja to idealna wylęgarnia talentów. No ale to nie wszystko – angielskie poczucie humoru okazało się ostatnimi czasy znacznie lepiej pasować do standardów zachodnich niż jeszcze kilka lat temu – być może zgryźliwość i absurdalność humoru np. Biura lepiej pasuje do czasów recesji i niezadowolenia społecznego za oceanem niż wszystkie strasznie zabawne amerykańskie seriale. A przecież to nie wszystko – Anglicy odnoszą na zachodzie sukces nawet kiedy udają że wcale Anglikami nie są – najlepszy przykład to Hugh Laurie w Housie – choć Brytyjczycy uważali go wyłącznie za komika ( bardzo dobrego ale komika) to w Ameryce porzuciwszy akcent mógł się pokazać jako aktor dramatyczny, tak dobry że House jest obecnie najpopularniejszym serialem na świecie. FOX uwierzył chyba w siłę Anglików bo do nowego serialu Mental zatrudnił Anglika i nie kazał mu naśladować amerykańskiego akcentu. O ile Anglicy wnoszą do kina amerykańskiego tą odrobinę kultury ( kiedy człowiek czyta biografie angielskich aktorów zaskakujące są zasadniczo dwie rzeczy – po pierwsze fakt że niemal wszyscy się znają a po drugie że niemal wszyscy pokończyli prestiżowe uniwersytety ) o tyle Australijczycy wnoszą odrobinę dzikości. Serio – wydaje mi się że jeśli reżyser chce zatrudnić aktora do roli która będzie od niego wymagała fizycznej sprawności, chodzenia boso po rozżarzonym żelazie a przy okazji udawania psychicznie chorego wyjmuje swoją książkę adresową i dzwoni do Australijczyka. Myślicie że przesadzam, że inwazja Commonwealthu nie jest ani taka wielka ani taka drastyczna? Moi drodzy nawet Batman jest już Anglikiem.