Trzynaście porad po seansie Porady na Zdrady czyli zwierz zostaje kołczem

Jestem widzem wytr­wałym i mam mis­ję. Ja zwierz chce się znaleźć na Sali kinowej kiedy będzie tam wyświ­et­lana pier­wsza zabaw­na kome­dia roman­ty­cz­na zre­al­i­zowana w Polsce. I żeby tak się stało chodzę na wszys­tkie. Ostat­nio na „Porady na Zdrady”. Nieste­ty także tym razem nie był to moment przeło­mowy. Ale przy­na­jm­niej mam dla was kil­ka porad.

Porady na Pol­skie kome­die roman­ty­czne by Zwierz (do wyko­rzys­ta­nia pro­du­cen­tów i scenarzystów).

Po pier­wsze –  nie ma sen­su udawać że Warsza­wa to tylko Stare Mias­to, Plac Grzy­bows­ki i kil­ka innych ład­nych frag­men­tów. Praw­ie dwa mil­iony ludzi żyją w tym mieś­cie i zori­en­tu­ją się, że coś jest nie tak. Ładne mias­to jest ładne i wszyscy chce­my oglą­dać ład­ny kraj ale to się robi karykat­u­ralne.  Zwłaszcza, że obec­nie więk­szość filmów właśnie z tego gatunku ład­nie czer­pie z charak­teru miast w których roz­gry­wa się akc­ja. Warsza­wa jest ład­na także w tych niekoniecznie reprezen­ta­cyjnych miejs­cach – moż­na poz­wolić bohaterom prze­jść się na spac­er i nawet pokłó­cić w innym rejonie mias­ta niż te dla turystów.

Po drugie – Czy może­my raz na zawsze zrezyg­nować z pięknych dwupiętrowych mieszkań z ogród­kiem w środ­ku mias­ta w którym mieszka­ją dwie kobi­ety, które z tego co rozu­miemy zara­bi­a­ją się dora­bi­an­iem wegańskim domowo robionym cateringiem bo na nic ich nie stać? W Warsza­w­ie takie dziew­czyny mieszka­ją zwyk­le w wyna­ję­tym mieszka­niu w bloku gdzie boaz­e­ria jest nawet w łazience. Czy to by było takie straszne gdy­by ktoś nie mieszkał w aparta­men­tow­cu albo w kamieni­cy? Zwierz miesz­ka w bloku i jest abso­lut­nie przeko­nany, że mógł­by być bohaterką komedii romantycznej.

“Kochana przy­jaciółko czy będzie ci przeszkadza­ło jeśli cały mój charak­ter będzie mniej skom­p­likowany niż przepis na surowy jar­muż?” Fot: Mag­da Rzymanek/Tomasz Paczkowski

Po trze­cie – Jeśli widz w waszym filmie zaczy­na liczyć prod­uct place­ment i dochodzi tak do dziesię­ciu to znaczy że prze­sadzil­iś­cie. Jeśli macie w filmie trzy sce­ny poświę­cone tylko dodatkowym usłu­gom pro­du­cen­ta samo­chodów to znaczy że skrewil­iś­cie. Z więk­szoś­ci pol­s­kich filmów moż­na zro­bić niebez­pieczne drink­ing game gdzie wyp­icie drin­ka po każdym prod­uct place­ment kończyło­by się odtru­ciem alko­holowym. Zwierz wie, że w zachod­nich fil­mach jest prod­uct place­ment (np. fortepi­anów) ale  naprawdę albo się krę­ci film albo reklamę. A jak się krę­ci reklamę to właś­ci­wie co szkodzi nakrę­cić reklamę dobrą? Pod rozwagę.

Po czwarte – Zwierz wie że to śmieszne ale ist­nieją pewne zasady prowadzenia akcji. Np. jeśli bohater­ka ma się zakochać w bohaterze – bądź na odwrót to widz musi zobaczyć cokol­wiek co by poz­woliło mu zrozu­mieć dlaczego zapałali do siebie uczu­ciem. To, że ona się do niego uśmiech­nęła to jeszcze za mało. Nieste­ty zwierz wie, że to wyma­ga pisa­nia dialogów. To jest trudne ale cza­sem trze­ba się przemóc. Tak więc moi drodzy do robo­ty – we wszys­t­kich miejs­cach gdzie macie rubaszne dow­cipy z sek­sis­towskim bohaterem dru­go­planowym (zawsze się jak­iś taki zna­jdzie) wstaw­ia­cie jakieś przy­jemne i dow­cip­ne roz­mowy między bohat­era­mi które poz­wolą nam stwierdz­ić, że rzeczy­wiś­cie ist­nieją powody dla których mogą się oni dobrze czuć razem i mieć ku sobie. Albo jeśli dochodz­imy do dra­maty­cznej sytu­acji w filmie to musi ona a.) log­icznie z czegoś wypły­wać b.) tworzyć poczu­cie, że coś jest nie tak c.) nie zostać rozwiązana po dwóch minutach.

“Nie zawsze byłam złą kobi­etą, ale odkryłam czer­woną szminkę i tak mi już zostało.” Fot: Mag­da Rzymanek/Tomasz Paczkowski

Po piąte – to są przesądy światło ćmiące że pro­dukc­ja kome­diowa musi mieć w tle jeszcze jak­iś jeden zupełnie pozbaw­iony początku, koń­ca i środ­ka wątek w którym pada­ją głupie żar­ty. Nie musi. Karo­lak na sce­nie potrafi grać całkiem dobrze, więc nie dekon­cen­tru­j­cie go kole­jną pozbaw­ioną sen­su rolą rubasznego kole­gi głównego bohat­era. Nawet jeśli wyda­je się wam że prze­branie Karo­la­ka w czer­woną sukienkę jest śmieszne. Nie jest śmieszne. Ogól­nie prze­bieranie mężczyzn za kobi­ety jest śmieszne jak to robią Angl­i­cy. I to nie ze wzglę­du na nar­o­dowość. Po pros­tu Angl­i­cy robią od nas lep­sze komedie.

Po szóste – Pamięta­cie jak zwierz pisał o tych dialo­gach co powin­ny być pomiędzy dziew­czyną i chłopakiem którzy się zakochali? Ogól­nie zwierz wie, że nie lubi­cie dialogów ale one są potrzeb­ne żeby film jakkol­wiek odróż­ni­ał się od folderu „Bard­zo chcielibyśmy żeby tak wyglą­dało życie w Polsce dlat­ego będziemy udawać, że w tym kra­ju nikt nigdy nie postaw­ił żad­nego bloku”.  Postara­j­cie się sobie wyobraz­ić że na przykład tam gdzie nor­mal­nie wstaw­iliś­cie by prod­uct place­ment wstaw­ia­cie nor­mal­ną wymi­anę zdań. Zwierz wam pomoże przykła­dem jak macie taki dia­log „Parów­ki do sałat­ki?”, „To nie parów­ki to Berlin­ki” to go wyrzu­ca­cie bo nie krę­ci­cie reklamy tylko film (trudne do odróżnienia zwłaszcza jak się oglą­da filmy na TVN albo Pol­sa­cie i obie rzeczy się trochę zle­wa­ją). Może­cie tam np. wstaw­ić dia­log „Jakim cud­em stać cię na dwupiętrowe hip­ster­skie mieszkanie w kamieni­cy sko­ro nie zara­bi­asz dużo na fotografii i dora­bi­asz domowym cateringiem?” „Moi rodz­ice których nikt nigdy nie uwzględ­ni w sce­nar­iuszu fil­mowym bo bohaterowie z zasady nie mają rodzin, są niesły­chanie zamożni i kupili mi to mieszkanie żebym mogła się real­i­zować i prze­malowywać je far­bą której mar­ki o dzi­wo w filmie nie uwzględ­niono”. Widzi­cie od razu film nabiera więcej sensu.

“Kupiłeś mi pićku więc wyglą­da na to, że się kochamy” fot. Mag­da Rzymanek/Tomasz Paczkowski

Po siódme – czy może­my raz na zawsze skończyć z trze­ma następu­ją­cy­mi typa­mi postaci w kome­di­ach roman­ty­cznych made in Poland? Są to – podła kobi­eta-żyle­ta która niemal zawsze jest brunetką ubiera się w wyraźnie dro­gie ciuchy i ma włas­ny biznes. One są zawsze złe, intere­sowne i nie mają ser­ca. Zwierz przede wszys­tkim ma prob­lem z tymi cholerny­mi zły­mi brunetka­mi (cza­sem zastępowane przez zimne blon­dyn­ki). Moż­na dojść do wniosku, że w Polsce to jedynie rumi­ane blond dziewo­je mają serce. Dru­ga postać to wspom­i­nany już wcześniej sek­sis­towskie kole­ga naszego bohat­era. Jak zwierz pisał – Karo­lak cza­sem musi mieć wolne. No i po trze­cie – niech wresz­cie ktoś zacznie pisać charak­ter tej wyz­wolonej przy­jaciółce wege­tari­ance, co nie chce jak nor­mal­na dziew­czy­na zjeść parów­ki i czeko­lad­ki. Ta biedacz­ka błą­ka się po fil­mach i seri­alach w których sce­narzys­tom wyda­je się, że jak dziew­czy­na ma kolorowe stro­je i długie kol­czy­ki to zupełnie tak jak­by napisali jej charakter.

Po ósme – Ja wiem że ci wyso­cy mężczyźni z umięśniony­mi ramion­a­mi i leni­wym spo­jrze­niem są tacy mili dla oka. Ale czy naprawdę nie wypadało­by wcześniej sprawdz­ić czy nie umieją wcześniej grać. W ogóle jest taka faj­na sprawa – jak zatrud­ni­asz akto­ra do gra­nia w filmie to dajesz mu na przykład wcześniej do przeczy­ta­nia rolę tak na sucho w takim poko­ju gdzie możesz ocenić czy on potrafi grać. No jak np. zupełnie nie zmienia intonacji (aktor albo aktor­ka) i brz­mi jak­by nagry­wał wiado­mość to mu dzięku­je­cie. Pro­ces pow­tarza­cie tak dłu­go aż nie zna­jdziecie kogoś kto umie zagrać kwest­ię. I dzię­ki temu uda­je się wam dobrać odpowied­nią obsadę. Zwierz jest praw­ie na pewno przeko­nany, że ten pro­ces ma jakąś nazwę i sobie przy­pom­ni­cie jak tylko się bard­zo postaracie.

“To jest takie śmieszne że obie jesteśmy siero­ta­mi bez żad­nej rodziny która dopy­ty­wała­by się gdzie jesteśmy w dniu ślubu” Fot: Mag­da Rzymanek/Tomasz Paczkowski

Po dziewiąte – Zwierz będzie wam smę­cił strasznie ale ma dla was propozy­cję. Taką sza­loną. Jak pisze­cie sce­nar­iusz to usiądź­cie i zas­tanów­cie się jak nakrę­cić film by miał sens. Na przykład nasze bohater­ki w ogóle nie mają rodzin. Żad­nych ojców, matek, sióstr. Jed­na z naszych bohaterek ewident­nie sama przy­go­towu­je się do ślubu i po tym jak nie dochodzi do skutku sama idzie się upić. Potem zna­j­du­je ją koleżan­ka. Jak rozu­miemy, żad­nej rodziny, blis­kich, niczego co trze­ba odwołać. Ślub numer dwa, inna dziew­czy­na zwiewa w dniu ślubu (tak przy okazji – wiecie że moż­na nakrę­cić komedię roman­ty­czną bez ślubów? Takie głosy na mieś­cie chodzą) szu­ka jej – tylko przy­jaciół­ka. Koś­ciół który widz­imy niby pełny a nikt nie zadz­wonił, nie zain­tere­sował się, nie miał potrze­by by pocieszyć czy nawet odnaleźć dziew­czynę. Zwierz wie że tak łatwiej pisać sce­nar­iusze. W świecie pełnym nieza­leżnych sierot koło trzy­dzi­est­ki kome­die roman­ty­czne piszą się same. Prob­lem w tym, że nie wychodzą z tego dobre filmy.

Po dziesiąte – Jeśli pomysłem na film jest his­to­ria dwóch kobi­et zaj­mu­ją­cych się uwodze­niem mężczyzn by wykazać że są niewierni to może poświę­cić temu trochę uwa­gi? Bo jeśli sam pomysł nie ma za bard­zo sen­su i chodzi jedynie o to by wol­na dziew­czy­na, mogła zapoz­nać nieszczęśli­wego w roz­pada­ją­cym się małżeńst­wie fac­eta. I żeby mogli się zakochać. I nawet wyz­nać sobie uczu­cie ale rozs­tać się przez nieporozu­mie­nie. Albo potem jed­nak miłość pokona prob­le­my i będą razem mimo, że właś­ci­wie nikt sobie niczego naprawdę nie wytłu­maczył to może ten pier­wot­ny pomysł na film nie miał sen­su. A może miał sens tylko jakoś niko­mu nie przyszło do głowy by wycis­nąć z niego cokol­wiek innego niż dokład­nie taki sam jak wszys­tkie inne pro­dukc­je film gdzie nie ma kwestii moral­nych  ani nawet za bard­zo węzła dra­maty­cznego.  Bo może gdy­by się tak naprawdę zas­tanow­ić nad dzi­ałaniem bohaterek to wcale by to nie były dwie miłe warsza­wskie dziew­czyny, tylko oso­by zaj­mu­jące się czymś niekoniecznie moral­nym. I może w ogóle zdra­da to nigdy nie jest taki prosty śmieszny kome­diowy temat?

“Czy pani wie, że opiera się Pani o Opla. Jedyną doz­woloną w kra­ju marę samo­chodów” Fot: Mag­da Rzymanek/Tomasz Paczkowski

Po jede­naste – jeśli cała fabuła waszego fil­mu mieś­ci się w trail­erze to nie macie fil­mu. Macie trail­er. Nawet jeśli roz­ciąg­niecie go na pół­torej godziny to nadal będzie tylko bard­zo dłu­gi roz­ciąg­nię­ty trailer.

Po dwu­naste – Jeśli tytuł się rymu­je to nie jest to urocze i zabawne. To po pros­tu pewnie znaczy, że wymyślil­iś­cie żenu­ją­cy tytuł. A jeśli plakat jest biały to pewnie dlat­ego, że znów zapom­nieliś­cie zapłacić dobre­mu grafikowi.

Po trzy­naste (dla zwierz najważniejsze) – Słowo srać i dupa to nie jest dow­cip. Nawet jak pub­liczność się śmieje. To nie jest żaden dow­cip. To dociera do człowieka powoli ale tak w okoli­cach czwartej klasy pod­stawów­ki zaczy­na rozumieć.

Słyszy­cie? To grafi­ka płacz.

A ter­az uwa­ga. Zwierz znalazł w Porady na Zdrady ze dwa momen­ty kiedy dow­cip był nieco lep­szy. Wiecie kiedy to było? Kiedy ktoś zde­cy­dował się na żart słowny (panowie prag­ną­cy się mścić na kobi­etach prowadzą oper­ację „Mści­wój” – ok jak się to zapisze to nie brz­mi zabawnie – pewnie to dobrze wskazu­je na poziom pro­dukcji) i sur­re­al­isty­czny (jest w filmie jeden dia­log po hisz­pańsku który jest tłu­mac­zony przez bohat­era i to jest całkiem zabaw­na sce­na). No i było­by na tyle.  A i jeszcze zwier­zowi całkiem podo­ba się dziel­nie facetów na Krychowiaków i Błaszczykows­kich. O dzi­wo nikt się przy tym nie zaśmi­ał. Nie zna­ją się ludzie.

Ps: Zwierz nie mógł napisać recen­zji fil­mu Porady na Zdrady ponieważ część tego fil­mu widzi­ał zza sza­li­ka piszcząc do koleżan­ki „Zabierz mnie stąd ja nie mogę tego oglądać”.

Ps2: Film jest pro­dukcji POLSKIEJ bo pojaw­ia się w nim niczym nieuza­sad­niona naga pierś kobieca. Gdy­by owej pier­si kobiecej jawnie obnażonej nie było film mógł­by pow­stać dosłown­ie wszędzie.