Jestem widzem wytrwałym i mam misję. Ja zwierz chce się znaleźć na Sali kinowej kiedy będzie tam wyświetlana pierwsza zabawna komedia romantyczna zrealizowana w Polsce. I żeby tak się stało chodzę na wszystkie. Ostatnio na „Porady na Zdrady”. Niestety także tym razem nie był to moment przełomowy. Ale przynajmniej mam dla was kilka porad.
Porady na Polskie komedie romantyczne by Zwierz (do wykorzystania producentów i scenarzystów).
Po pierwsze – nie ma sensu udawać że Warszawa to tylko Stare Miasto, Plac Grzybowski i kilka innych ładnych fragmentów. Prawie dwa miliony ludzi żyją w tym mieście i zorientują się, że coś jest nie tak. Ładne miasto jest ładne i wszyscy chcemy oglądać ładny kraj ale to się robi karykaturalne. Zwłaszcza, że obecnie większość filmów właśnie z tego gatunku ładnie czerpie z charakteru miast w których rozgrywa się akcja. Warszawa jest ładna także w tych niekoniecznie reprezentacyjnych miejscach – można pozwolić bohaterom przejść się na spacer i nawet pokłócić w innym rejonie miasta niż te dla turystów.
Po drugie – Czy możemy raz na zawsze zrezygnować z pięknych dwupiętrowych mieszkań z ogródkiem w środku miasta w którym mieszkają dwie kobiety, które z tego co rozumiemy zarabiają się dorabianiem wegańskim domowo robionym cateringiem bo na nic ich nie stać? W Warszawie takie dziewczyny mieszkają zwykle w wynajętym mieszkaniu w bloku gdzie boazeria jest nawet w łazience. Czy to by było takie straszne gdyby ktoś nie mieszkał w apartamentowcu albo w kamienicy? Zwierz mieszka w bloku i jest absolutnie przekonany, że mógłby być bohaterką komedii romantycznej.
„Kochana przyjaciółko czy będzie ci przeszkadzało jeśli cały mój charakter będzie mniej skomplikowany niż przepis na surowy jarmuż?” Fot: Magda Rzymanek/Tomasz Paczkowski
Po trzecie – Jeśli widz w waszym filmie zaczyna liczyć product placement i dochodzi tak do dziesięciu to znaczy że przesadziliście. Jeśli macie w filmie trzy sceny poświęcone tylko dodatkowym usługom producenta samochodów to znaczy że skrewiliście. Z większości polskich filmów można zrobić niebezpieczne drinking game gdzie wypicie drinka po każdym product placement kończyłoby się odtruciem alkoholowym. Zwierz wie, że w zachodnich filmach jest product placement (np. fortepianów) ale naprawdę albo się kręci film albo reklamę. A jak się kręci reklamę to właściwie co szkodzi nakręcić reklamę dobrą? Pod rozwagę.
Po czwarte – Zwierz wie że to śmieszne ale istnieją pewne zasady prowadzenia akcji. Np. jeśli bohaterka ma się zakochać w bohaterze – bądź na odwrót to widz musi zobaczyć cokolwiek co by pozwoliło mu zrozumieć dlaczego zapałali do siebie uczuciem. To, że ona się do niego uśmiechnęła to jeszcze za mało. Niestety zwierz wie, że to wymaga pisania dialogów. To jest trudne ale czasem trzeba się przemóc. Tak więc moi drodzy do roboty – we wszystkich miejscach gdzie macie rubaszne dowcipy z seksistowskim bohaterem drugoplanowym (zawsze się jakiś taki znajdzie) wstawiacie jakieś przyjemne i dowcipne rozmowy między bohaterami które pozwolą nam stwierdzić, że rzeczywiście istnieją powody dla których mogą się oni dobrze czuć razem i mieć ku sobie. Albo jeśli dochodzimy do dramatycznej sytuacji w filmie to musi ona a.) logicznie z czegoś wypływać b.) tworzyć poczucie, że coś jest nie tak c.) nie zostać rozwiązana po dwóch minutach.
„Nie zawsze byłam złą kobietą, ale odkryłam czerwoną szminkę i tak mi już zostało.” Fot: Magda Rzymanek/Tomasz Paczkowski
Po piąte – to są przesądy światło ćmiące że produkcja komediowa musi mieć w tle jeszcze jakiś jeden zupełnie pozbawiony początku, końca i środka wątek w którym padają głupie żarty. Nie musi. Karolak na scenie potrafi grać całkiem dobrze, więc nie dekoncentrujcie go kolejną pozbawioną sensu rolą rubasznego kolegi głównego bohatera. Nawet jeśli wydaje się wam że przebranie Karolaka w czerwoną sukienkę jest śmieszne. Nie jest śmieszne. Ogólnie przebieranie mężczyzn za kobiety jest śmieszne jak to robią Anglicy. I to nie ze względu na narodowość. Po prostu Anglicy robią od nas lepsze komedie.
Po szóste – Pamiętacie jak zwierz pisał o tych dialogach co powinny być pomiędzy dziewczyną i chłopakiem którzy się zakochali? Ogólnie zwierz wie, że nie lubicie dialogów ale one są potrzebne żeby film jakkolwiek odróżniał się od folderu „Bardzo chcielibyśmy żeby tak wyglądało życie w Polsce dlatego będziemy udawać, że w tym kraju nikt nigdy nie postawił żadnego bloku”. Postarajcie się sobie wyobrazić że na przykład tam gdzie normalnie wstawiliście by product placement wstawiacie normalną wymianę zdań. Zwierz wam pomoże przykładem jak macie taki dialog „Parówki do sałatki?”, „To nie parówki to Berlinki” to go wyrzucacie bo nie kręcicie reklamy tylko film (trudne do odróżnienia zwłaszcza jak się ogląda filmy na TVN albo Polsacie i obie rzeczy się trochę zlewają). Możecie tam np. wstawić dialog „Jakim cudem stać cię na dwupiętrowe hipsterskie mieszkanie w kamienicy skoro nie zarabiasz dużo na fotografii i dorabiasz domowym cateringiem?” „Moi rodzice których nikt nigdy nie uwzględni w scenariuszu filmowym bo bohaterowie z zasady nie mają rodzin, są niesłychanie zamożni i kupili mi to mieszkanie żebym mogła się realizować i przemalowywać je farbą której marki o dziwo w filmie nie uwzględniono”. Widzicie od razu film nabiera więcej sensu.
„Kupiłeś mi pićku więc wygląda na to, że się kochamy” fot. Magda Rzymanek/Tomasz Paczkowski
Po siódme – czy możemy raz na zawsze skończyć z trzema następującymi typami postaci w komediach romantycznych made in Poland? Są to – podła kobieta-żyleta która niemal zawsze jest brunetką ubiera się w wyraźnie drogie ciuchy i ma własny biznes. One są zawsze złe, interesowne i nie mają serca. Zwierz przede wszystkim ma problem z tymi cholernymi złymi brunetkami (czasem zastępowane przez zimne blondynki). Można dojść do wniosku, że w Polsce to jedynie rumiane blond dziewoje mają serce. Druga postać to wspominany już wcześniej seksistowskie kolega naszego bohatera. Jak zwierz pisał – Karolak czasem musi mieć wolne. No i po trzecie – niech wreszcie ktoś zacznie pisać charakter tej wyzwolonej przyjaciółce wegetariance, co nie chce jak normalna dziewczyna zjeść parówki i czekoladki. Ta biedaczka błąka się po filmach i serialach w których scenarzystom wydaje się, że jak dziewczyna ma kolorowe stroje i długie kolczyki to zupełnie tak jakby napisali jej charakter.
Po ósme – Ja wiem że ci wysocy mężczyźni z umięśnionymi ramionami i leniwym spojrzeniem są tacy mili dla oka. Ale czy naprawdę nie wypadałoby wcześniej sprawdzić czy nie umieją wcześniej grać. W ogóle jest taka fajna sprawa – jak zatrudniasz aktora do grania w filmie to dajesz mu na przykład wcześniej do przeczytania rolę tak na sucho w takim pokoju gdzie możesz ocenić czy on potrafi grać. No jak np. zupełnie nie zmienia intonacji (aktor albo aktorka) i brzmi jakby nagrywał wiadomość to mu dziękujecie. Proces powtarzacie tak długo aż nie znajdziecie kogoś kto umie zagrać kwestię. I dzięki temu udaje się wam dobrać odpowiednią obsadę. Zwierz jest prawie na pewno przekonany, że ten proces ma jakąś nazwę i sobie przypomnicie jak tylko się bardzo postaracie.
„To jest takie śmieszne że obie jesteśmy sierotami bez żadnej rodziny która dopytywałaby się gdzie jesteśmy w dniu ślubu” Fot: Magda Rzymanek/Tomasz Paczkowski
Po dziewiąte – Zwierz będzie wam smęcił strasznie ale ma dla was propozycję. Taką szaloną. Jak piszecie scenariusz to usiądźcie i zastanówcie się jak nakręcić film by miał sens. Na przykład nasze bohaterki w ogóle nie mają rodzin. Żadnych ojców, matek, sióstr. Jedna z naszych bohaterek ewidentnie sama przygotowuje się do ślubu i po tym jak nie dochodzi do skutku sama idzie się upić. Potem znajduje ją koleżanka. Jak rozumiemy, żadnej rodziny, bliskich, niczego co trzeba odwołać. Ślub numer dwa, inna dziewczyna zwiewa w dniu ślubu (tak przy okazji – wiecie że można nakręcić komedię romantyczną bez ślubów? Takie głosy na mieście chodzą) szuka jej – tylko przyjaciółka. Kościół który widzimy niby pełny a nikt nie zadzwonił, nie zainteresował się, nie miał potrzeby by pocieszyć czy nawet odnaleźć dziewczynę. Zwierz wie że tak łatwiej pisać scenariusze. W świecie pełnym niezależnych sierot koło trzydziestki komedie romantyczne piszą się same. Problem w tym, że nie wychodzą z tego dobre filmy.
Po dziesiąte – Jeśli pomysłem na film jest historia dwóch kobiet zajmujących się uwodzeniem mężczyzn by wykazać że są niewierni to może poświęcić temu trochę uwagi? Bo jeśli sam pomysł nie ma za bardzo sensu i chodzi jedynie o to by wolna dziewczyna, mogła zapoznać nieszczęśliwego w rozpadającym się małżeństwie faceta. I żeby mogli się zakochać. I nawet wyznać sobie uczucie ale rozstać się przez nieporozumienie. Albo potem jednak miłość pokona problemy i będą razem mimo, że właściwie nikt sobie niczego naprawdę nie wytłumaczył to może ten pierwotny pomysł na film nie miał sensu. A może miał sens tylko jakoś nikomu nie przyszło do głowy by wycisnąć z niego cokolwiek innego niż dokładnie taki sam jak wszystkie inne produkcje film gdzie nie ma kwestii moralnych ani nawet za bardzo węzła dramatycznego. Bo może gdyby się tak naprawdę zastanowić nad działaniem bohaterek to wcale by to nie były dwie miłe warszawskie dziewczyny, tylko osoby zajmujące się czymś niekoniecznie moralnym. I może w ogóle zdrada to nigdy nie jest taki prosty śmieszny komediowy temat?
„Czy pani wie, że opiera się Pani o Opla. Jedyną dozwoloną w kraju marę samochodów” Fot: Magda Rzymanek/Tomasz Paczkowski
Po jedenaste – jeśli cała fabuła waszego filmu mieści się w trailerze to nie macie filmu. Macie trailer. Nawet jeśli rozciągniecie go na półtorej godziny to nadal będzie tylko bardzo długi rozciągnięty trailer.
Po dwunaste – Jeśli tytuł się rymuje to nie jest to urocze i zabawne. To po prostu pewnie znaczy, że wymyśliliście żenujący tytuł. A jeśli plakat jest biały to pewnie dlatego, że znów zapomnieliście zapłacić dobremu grafikowi.
Po trzynaste (dla zwierz najważniejsze) – Słowo srać i dupa to nie jest dowcip. Nawet jak publiczność się śmieje. To nie jest żaden dowcip. To dociera do człowieka powoli ale tak w okolicach czwartej klasy podstawówki zaczyna rozumieć.
Słyszycie? To grafika płacz.
A teraz uwaga. Zwierz znalazł w Porady na Zdrady ze dwa momenty kiedy dowcip był nieco lepszy. Wiecie kiedy to było? Kiedy ktoś zdecydował się na żart słowny (panowie pragnący się mścić na kobietach prowadzą operację „Mściwój” – ok jak się to zapisze to nie brzmi zabawnie – pewnie to dobrze wskazuje na poziom produkcji) i surrealistyczny (jest w filmie jeden dialog po hiszpańsku który jest tłumaczony przez bohatera i to jest całkiem zabawna scena). No i byłoby na tyle. A i jeszcze zwierzowi całkiem podoba się dzielnie facetów na Krychowiaków i Błaszczykowskich. O dziwo nikt się przy tym nie zaśmiał. Nie znają się ludzie.
Ps: Zwierz nie mógł napisać recenzji filmu Porady na Zdrady ponieważ część tego filmu widział zza szalika piszcząc do koleżanki „Zabierz mnie stąd ja nie mogę tego oglądać”.
Ps2: Film jest produkcji POLSKIEJ bo pojawia się w nim niczym nieuzasadniona naga pierś kobieca. Gdyby owej piersi kobiecej jawnie obnażonej nie było film mógłby powstać dosłownie wszędzie.