Dziś mam dla was coś specjalnego. Otóż jakiś czas temu zwróciła się do mnie nowa platforma Viaplay z pytaniem czy nie chciałabym obejrzeć pierwszych odcinków nowego irlandzkiego serialu „Kin” i zrobić niewielki wywiad z Aidanem Gillenem, który gra w serialu jedną z głównych ról. Wyznam wam szczerze – jeden rzut oka na obsadę serialu Kin – a gra tam między innymi Charlie Cox i Ciarán Hinds nie trzeba było mnie długo namawiać. Dlatego mam dla was najpierw kilka słów o serialu a potem krótki wywiad.
Kin to serial opowiadający o klanie Kasellich, przestępczej rodzinie, która działa w Dublinie. Każdy z członków rodziny ma swoje wyznaczone miejsce, ale te biznesowe czy właściwie mafijne relacje przecinają się z klasycznym rodzinnymi sporami, animozjami i resentymentami. Serial zaczyna się w chwili, w której Michael (grany przez Charlie Coxa) po kilku latach wychodzi z więzienia i ma szansę ponownie wejść do rodzinnego biznesu (na co niekoniecznie ma ochotę). Jednocześnie szef rodzinnego gangu – Frank (w tej roli Aiden Gillen) ma problem – chce pokoju i spokoju dla swojej rodziny, ale wygląda na to, że jej pozycja w przestępczym świecie Dublina jest zagrożona. Wszystko za sprawą Eamona Cunninghama (Ciarán Hinds) który chce sobie podporządkować wszystkie mniejsze rodziny i żelazną ręką rządzić całą przestępczością w mieście.
– Kin _ Season 1, Episode 3 – Photo Credit: Patrick Redmond/AMC+
Dwa pierwsze odcinki które widziałam doskonale pokazały pomysł na serial, który w większym stopniu jest historią rodziną niż przestępczą. Decyzje bohaterów są podyktowane przede wszystkim trudnym rodzinnymi relacjami. Clare Dunne gra Amandę – żonę jednego z braci Kasellich która bardzo by chciała, żeby jej synowie nie wchodzili do rodzinnego biznesu. Jak się jednak okazuje – nie można zbyt śmiało planować przyszłości, gdy cała rodzina zajmuje się handlem narkotykami. Zresztą serial doskonale pokazuje jak niewielkie, nieprzemyślane decyzje podejmowane przez bohaterów pod wpływem emocji mają potem wpływ na wszystkich jej członków. Pod tym względem serial wydaje się ciekawszy jako dramat psychologiczny o ludziach z rodzinnej firmy, niż jako czysto sensacyjna produkcja o przestępczym życiu Dublina.
Postacie są napisane na tyle wyraźnie, że po dwóch odcinkach miałam już swoich ulubionych członków klanu i tych którym kibicuję nieco mniej. Jednocześnie scenarzyści dbają byśmy nigdy nie byli pewni jakie są dokładnie motywacje bohaterów. Zwłaszcza postać Michaela wydaje się szczególnie ciekawa, bo po powrocie z więzienia wydaje się być na prostej drodze do uczciwego życia i prawie zapominamy – że nie trafił za kratki bez powodu. Świetną postacią jest też Frank, który stara się trzymać rodzinę w ryzach, cały czas balansując pomiędzy rolą głowy rodziny a szefa przedsiębiorstwa. Jak wiadomo nie jest to łatwe.
Nie ukrywam, że tym co sprawiło, że serial dodatkowo przypadł mi do gustu to właśnie jego irlandzki charakter – po tylu amerykańskich czy nawet brytyjskich produkcjach dobrze zobaczyć nieco inne ulice, posłuchać nieco innego akcentu czy zobaczyć znanych aktorów, którzy czują się w swoich rolach swobodnie, bo nareszcie – są u siebie. To jest ciekawe, bo często można zobaczyć aktorów, których się zna w zupełnie nowym świetle. Poza tym jestem wielką fanką seriali, które są mocno zakorzenione w konkretnych miejscach i przestrzeniach.
No dobrze tyle moich emocji i przemyśleń a teraz zapowiedziany wywiad. Jeśli mi zazdrościcie, że mogłam rozmawiać z aktorem znanym min. z „Gry o Tron” to trochę studzę wasz entuzjazm, bo tego typu wywiady zwykle odbywają się za pośrednictwem poczty. Co nie zmienia faktu, że zawsze jest mi bardzo miło, kiedy uda się z kimś specjalnie dla was porozmawiać.
„Kin” jest wyraźnie osadzony we współczesnej Irlandii i był kręcony w Dublinie i okolicach – z udziałem głównie irlandzkiej obsady. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że „irlandzkość” jest bardzo mocno wpisana w fundamenty tego serialu? Co to oznacza dla serialu i dla widzów?
Serial był kręcony w Dublinie, moim rodzinnym mieście, a ja zawsze lubię powracać do miejsc, które dobrze znam. To miasto, w którym się wychowałem, co dawało mi możliwość innego, bardziej osobistego spojrzenia na samą fabułę. Z tego względu, w odniesieniu do kreacji postaci, nie mogłem do końca wymyślać jej w sposób w jaki robię to w przypadku historii filmowanych w mniej znanych mi lokalizacjach, jednak to mi w ogóle nie przeszkadzało. Dublin ma bardzo wiele odcieni i oczywiście nie mogliśmy pokazać ich wszystkich. Celowo jednak staraliśmy się unikać przedstawiania miasta w sposób jednostronny, dlatego prezentowaliśmy tyle samo jego blasków, co cieni. Blaskiem było przede otoczenie głównych bohaterów – ich lśniące samochody i domy – otoczka, która odwraca uwagę od ich prawdziwego życia. Jednak wszystko, co pokazaliśmy w ‘Kin’, jest realne, a zdjęcia były realizowane w prawdziwych miejscach.
Wcielasz się w postać Franka Kinselli, szefa rodziny przestępczej Kinselli. Co było dla Ciebie najciekawsze, a może najbardziej wymagające w tej roli?
Frank to skomplikowana postać, jest dość pragmatyczny i powściągliwy, lecz zarazem nieprzewidywalny. Jednak w jego rodzinie jest wiele silnych osobowości, więc nie można powiedzieć po prostu, ‘ten facet tutaj rządzi, a inni robią to, co on im każe’. To dramat kryminalny osadzony w Dublinie, więc jest kilka brutalnych, szokujących scen. Jednak nie ma tam niczego, co powstałoby dla czystej sensacji. Tempo opowieści jest bardzo równomierne i nieprzesadzone. Musimy jednak uważać na to, co gloryfikujemy. Obecnie w telewizji czy w sieci można zobaczyć dosłownie wszystko, dlatego uważam, że siła opowiadanej historii tkwi w pewnej powściągliwości.
W obsadzie „Kin” znajdują się jedni z najlepszych irlandzkich aktorów naszego pokolenia. Jak producentom udało się przekonać do tej produkcji taki zespół?
Myślę, że dużą role odegrał bardzo dobry scenariusz oraz zespół, który pracował przy powstawaniu serialu. Nie sposób nie wspomnieć o takich osobach, jak James Mather, który odpowiadał za zdjęcia, świetny zespół reżyserski złożony z Diarmuida Gogginsa i Tessy Hoffe, Dawid Holmes, który decydował o muzyce oraz wsparciu Studia Bron. Istotny był również okres realizacji projektu – osoby spełniające się w kreatywnych zawodach bardzo chciały wrócić do tego co uwielbiają robić, zwłaszcza po wielomiesięcznych ograniczeniach związanych z pandemią.