A gdyby tak mieć wszystko czyli smutny zwierz w świecie materialnych wyzwań

Ponieważ zwierz był w tym roku nad podziw grzeczny św. Mikołaj przyniósł mu pod choinkę bony do Empiku na osza­łami­a­jącą sumę 200 zł. Po dwóch dni­ach spęd­zonych na marze­niu o tym czego to zwierz sobie nie kupi zwierz w końcu udał się do Empiku. I tam ku swo­je­mu zaskocze­niu stwierdz­ił po raz kole­jny w życiu że wydać 200 zł na kul­turę to pikuś — wystar­czy 15 min­ut. I nie chodzi o kul­tur­al­ną żarłoczność zwierza ale o ceny. Zwierz nigdy nie zrozu­mi­ał sys­te­mu w którym wszys­tko co starsze tanieje z wyjątkiem kul­tu­ry. Ser­i­al 30 Rock który obec­nie nada­je swo­ją czwartą ser­ię w USA a u nas wyszedł na pły­tach praw­ie dwa lata temu wciąż kosz­tu­je zawrotne 169 zł. Podob­nie Buffy pos­tra­ch wam­pirów (czy jakoś tak) czy Angel — seri­ale które leci­ały tak dawno że  już są klasyką. Wznowienia filmów Felliniego kosz­tu­ją tyle samo co Bękar­ty Wojny! Aby kupić sobie nie wiado­mo który box filmów z Audrey Hep­burn trze­ba zapłacić 179 zł mimo że wszys­tkie ten filmy wchodz­iły na ekrany pół wieku temu. Oczy­wiś­cie może­cie dość słusznie zauważyć że się zwierz czepia — kul­tura to nie buł­ki nie sta­je się czerst­wa po mrug­nię­ciu okiem i nie są to sukien­ki które przes­ta­ją być modne w chwili ktorą zaj­mu­je nam ode­jś­cie od kasy i dojś­cie do wyjś­cia ze sklepu. Kul­tura jest wiecz­na podob­nie jak jej wiecznie zawyżone ceny.  Kiedy kończy się sezon i wszyscy robią prze­ce­ny gdzie się ich nie zna­jdzie? W księ­gar­ni­ach i empikach oczy­wiś­cie cza­sem ktoś przeceni książkę czy film ale powiedzmy sobie szcz­erze czy ktokol­wiek z was kupił kiedyś jak­iś cen­ny film z prze­ce­ny (tu zwierz powinien się ugryźć w język bo mu samemu się to kil­ka razy zdarzyło ale najczęś­ciej jest to badziewie). Zresztą zwierz niejed­nokrot­nie ma wraże­nie że tak naprawdę filmy nie tanieją tylko zbliża­ją się do swo­jej prawdzi­wej ceny. Serio zas­tanów­cie się nad tym — wypro­dukowanie jed­nej pły­ty (zapisanej i opraw­ionej) kosz­tu­je 5 zł (plus minus bo cza­sem więcej) tzn że jakieś 45 zł idzie do kieszeni twór­ców. Moż­na pomyśleć — fajnie wytwór­nia dostanie więcej kasy i wypro­duku­je nowy film — ale to niepraw­da — gdy­by tak było ceny DVD nie spadały­by tak gwał­town­ie — praw­da jest taka że jakieś 3/4 tej ceny idzie do dys­try­b­u­to­ra czyli firmy która ten film kupiła. Ten dys­try­b­u­tor sprzeda­je film po wyso­kich cenach a potem obniża cenę wraz ze spad­kiem pop­u­larnoś­ci. Dys­try­b­u­torzy nie chcą przyjąć do wiado­moś­ci że to co zaro­bią na wysok­iej cenie początkowej tracą na piractwie (zwierz potępia wszys­t­kich piratów ale sol­idaryzu­je się z nimi w sprze­ci­wie prze­ci­wko sys­te­mowi) — gdy­by filmy od początku kosz­towały mniej pewnie w sum­ie udało by się zaro­bić sto­sunkowo więcej (wydać 30 zł na film moż­na nawet wtedy gdy ma się lekkie wąt­pli­woś­ci czy będzie dobry ale wydać 60 zł ‑trze­ba mieć pewność). podob­nie zwierz zas­tanaw­ia się co myślą wydaw­cy komik­sów w cenie 90 zł (now­iut­ki piękny Bat­man wg. sce­nar­iusza Millera czyli coś co zwierz mieć musi) — serio ile osób kupi komiks w takiej cenie? 50? A prze­cież wystar­czyło­by zro­bić edy­cję na gorszym papierze (laik się nie kap­nie) i bez twardej oprawy. Kul­tura w Polsce jest irracjon­al­nie dro­ga — zwierz przekon­ał się o tym wielokrot­nie zwłaszcza gdy ku swo­je­mu zdu­mie­niu kupował filmy i komiksy w Anglii czy Francji bo tam było taniej.  Zas­tanaw­iam się czy ci którzy pom­stu­ją że ludzie nie czy­ta­ją książek i nie oglą­da­ją filmów i że wszys­tko kopi­u­ją wzięli pod uwagę że w sum­ie kul­tura nawet ta pop­u­lar­na to luk­sus jakkol­wiek para­noicznie by to nie brzmiało.