Cudownie! Pana zęby tkwią w mojej szyji czyli skąd taka miłość do kłów

Ostat­nio ojciec zwierza ( jest on ową tajem­niczą osobą która zwierza raz na jak­iś czas czesze czyli pozbaw­ia go dużej licz­by mal­own­iczych błędów ortograficznych) zapy­tał zwierza dlaczego wam­piry stały się ostat­ni­mi cza­sy tak niezwyk­le pop­u­larne. Zwierz już zacz­erp­nął powi­etrza by udzielić odpowiedzi kiedy nagle zori­en­tował się że nie ma poję­cia. Rzeczy­wiś­cie — ekraniza­c­ja Zmierzchu, ser­i­al True Blood czy Vam­pire Daires spraw­iły że moż­na odnieść wraże­nie że wam­piry są wszędzie. Oczy­wiś­cie niek­tórzy mogli by rzec że w sum­ie to pop­kul­tur­alne sza­leńst­wo na wam­piry nie jest niczym nowym — wszak nie tak dawno ekrani­zowano powieś­ci Anny Rice a wszyscy podzi­wiali piękną Kate Beck­in­sale w skórzanym kom­bine­zonie wal­czącą z wam­pi­ra­mi a fani komik­sów doczekali się ekraniza­cji Blade. Nie zmienia to fak­tu że ostat­nie dwa lata przyniosły prawdzi­wy wam­pirzy wysyp. Zwierz może odwoły­wać się do bard­zo mądrych teorii które mówią że wam­pirze wysysanie krwi z młodych i niewin­nych dziewic jest ściśle związane z frus­trac­ja­mi sek­su­al­ny­mi i wszys­tko w opowieś­ci­ach o wam­pirach ma moc­no sek­su­al­ny podtekst. Niewąt­pli­wie gdy oglą­da się True Blood nie moż­na zaprzeczyć że seks i wam­piryzm sprzeda­ją się razem nadzwyczaj dobrze. Także nieskon­sumowane napię­cie stanowi siłę napę­dową cyk­lu o wam­pirach ze Zmierzchu. Ale choć sek­sem da się sprzedać prak­ty­cznie wszys­tko to jed­nak wyda­je mi się że nie tylko o to chodzi. Nie tak dawno temu prze­toczyła się moda na kul­turę emo, za morzem (północ­nym czyli w Anglii) rośnie pop­kul­tura Gothów. Wyglą­da na to że młodych ludzi wychowanych w cieplar­ni­anych warunk­ach klasy śred­niej prag­ną odrobiny mrocznego cier­pi­enia ale bez prze­sady. Wam­piry to ide­al­na real­iza­c­ja takich dążeń — wiado­mo że nie ist­nieją ale są wyjątkowo mal­own­icze i przede wszys­tkim mroczne. Do tego  nigdy się nie starze­ją więc są bard­zo piękne. Nic więc dzi­wnego że obec­nie moż­na sprzedać wszys­tko z wam­pi­ra­mi. Inne mroczne stwory takie jak wilkoła­ki przeży­wa­ją swój rene­sans tylko jako tło dla wam­pirów — nie są one bowiem tak fas­cynu­jące ( choć kto wie może nakrę­cony właśnie film Wolf­man to zmieni). Tak naprawdę mroczne to te wam­piry nie są ale prze­cież nikt nie potrze­bu­je dziś Nos­fer­atu. Zwierz nie chce zabrzmieć jak snob tak surowo oce­ni­a­jąc współczesne pro­dukc­je o wam­pirach musice po pros­tu zrozu­mieć — zwierz ma po pros­tu bard­zo wiele sza­cunku dla wam­pirów i uważa że należy im się coś lep­szego niż pro­dukc­je dla sfrus­trowanych nas­to­latek i gospodyń domowych