Dwa kroki na przód trzy kroki wstecz czyli oko widzi w trójwymiarze i technikolorze

Hej

Na samym początku zwierz prag­nie stwierdz­ić że powinien zostać naty­ch­mi­ast zatrud­niony w jakimś cza­sopiśmie fil­mowym. Dlaczego? Otóż już któryś raz z rzę­du zwierz napisał o czymś po czym przeczy­tał sobie artykuł o tym samym w prasie. Serio — albo dzi­en­nikarze czy­ta­ją blo­ga zwierza (mało praw­dopodob­ne) albo zwierz ma umiejęt­ność przewidy­wa­nia tego o czym win­no się napisać (bardziej praw­dopodob­ne) — w każdym razie w najnowszym Filmie macie artykuł o prob­lemach rasowych amerykańskiej kinematografii.

Ok a ter­az będzie tem­at właś­ci­wy. Wiecie kiedy nakrę­cono pier­wszy kolorowy film? Och to ulu­biona zagad­ka zwierza. Wiecie dlaczego? Bo pier­wszym kolorowym filmem jest Przem­inęło z wia­trem z 1939 — tak kolorowym nie pokolorowanym.  Mało osób o tym wie bo choć to zabawne są jeszcze ludzie dla których kolor w  filmie jest nowoś­cią. Tech­nikolor wymyślono dawno ale trze­ba było jeszcze pon­ad dwudzi­es­tu lat byśmy mogli mieć wszys­tkie filmy w kolorze. O ile w przy­pad­ku wprowadzenia dźwięku moż­na było mieć wąt­pli­woś­ci czy jest to dobry pomysł (w końcu umarła cała gałąź sztu­ki jaką było granie bez uży­wa­nia słów które o czym niekiedy się zapom­i­na było zupełnie inne od gra­nia z uży­waniem mowy) o tyle w przy­pad­ku koloru pomysł spodobał się wszys­tkim. Oczy­wiś­cie zwierz wie że filmy czarno białe krę­ciło się inaczej — zwróć­cie uwagę na filmy noir czy na genial­nie wyko­rzys­tu­jące brak koloru filmy Orsona Welle­sa (moim zdaniem 3/4 sukce­su Oby­wa­tela Kane wyni­ka z fak­tu że jest to film czarno-biały dzię­ki czemu moż­na tak niesamowicie manip­u­lować światłem i cie­niem) niem­niej jed­nak wszyscy widzieli w braku koloru niedo­ciąg­nię­cie.
I tu pojaw­ia się prob­lem przed którym stanęliśmy już dawno. Otóż czy moż­na kolorować stare filmy? Z jed­nej strony zwolen­ni­cy kolorowa­nia filmów wychodzą z założe­nia że brak koloru nie był zami­arem reży­sera tylko niedo­ciąg­nię­ciem tech­nicznym z drugiej jed­nak strony ktokol­wiek oglą­dał pokolorowany film widzi w nim odrobinę fałszu. Zwierz jest prze­ci­wnikiem kolorowa­nia filmów jeszcze z innego powodu. Otóż wcale nie jest prawdą że w fil­mach czarno-białych nie ma koloru. Zwierz może podać przykład z włas­nego doświad­czenia. Otóż jeśli trze­ba było by podać jeden powód dla którego warto było wprowadz­ić kolor do fil­mu to zwierz nie musi się dłu­go zas­tanaw­iać — kolor warto było wprowadz­ić dla niebies­kich oczy Paula New­mana. Ale… kiedy zwierz niedawno oglą­dał “Kotkę na gorą­cym blaszanym dachu” przekon­ał się że choć film jest czarno-biały oczy New­mana są niebieskie. Zwierz nie wie czy to gra wyobraźni czy fakt że wcale nie musimy widzieć kolorów by je poczuć. Może­cie powiedzieć że całe te moje dywa­gac­je o kolorze są dziś zde­cy­dowanie przes­tarza­łe. Otóż nie gdy kolor zaczął pojaw­iać się częś­ciej filmy wchodz­iły na ekrany w dwóch wer­s­jach — kolorowej i czarnobi­ałej ( np. Pta­ki Hitch­co­ka) — czegoś wam to nie przy­pom­i­na? Ile razy w przyszłym roku będziecie się decy­dować czy oglą­dać film w 2D czy w 3D? Pewnie nie raz będziecie musieli się zadeklarować zan­im ostate­cznie zabierze się wam wybór. A co będzie potem? Będziemy dodawać na siłę efek­ty 3D do starszych filmów (np. Piratów z Karaibów) wychodzą z założe­nia że twór­cy na pewno tego chcieli?
Z jed­nej strony ten kierunek zmi­an zwierza prz­er­aża a z drugiej strony bawi. Widzi­cie wielką tajem­nicą jest fakt że oko ludzkie widzi w trójwymi­arze, kolorze i rozdziel­czoś­ci HD — film próbu­je nad­go­nić ten genial­ny mech­a­nizm. Pytanie tylko — po co? Prze­cież chy­ba nie myślą że przy­chodzę do kina po to by mieć złudze­nie rzeczy­wis­toś­ci. Prze­cież ja tam idę dokład­nie w odwrot­nym celu.