Och Azjato jak nóż bezlitosny czyli masakra spod znaku kwitnącej wiśni

Zwierz nigdy nie był w Azji. Jego najbliższe spotkanie z kul­turą Azjaty­cką miało miejsce kiedy swego cza­su ćwiczył karate — znał wtedy kil­ka słów po japońsku i uczył się jak nisko należy się ukłonić by niko­go nie zraz­ić i nie obraz­ić. Tak Azja jaw­iła się zwier­zowi zawsze zwier­zowi jako miejsce gdzie ludzie szanu­ją przod­ków, pro­duku­ją robo­ty do robi­enia najdzi­wniejszych rzeczy, kaligra­fu­ją, piją herbatę i mają najbardziej niedorzeczne pro­gramy telewiz­yjne na świecie. Kul­tura pop­u­lar­na dodała w ostat­nich lat­ach kole­jny ele­ment wiedzy o ludzi­ach w dale­kich kra­jach. Są oni jak się okazu­je niezwyk­le okrut­ni. Zwierz musi tu od razu zaz­naczyć że nie mówi o chińczykach — chińskie filmy to zupełnie inny rodzaj pro­dukcji — chodzi mu o Japończyków, Tajwańczyków, Kore­ańczyków ( oczy­wiś­cie tych Kore­ańczyków którzy mają jakąkol­wiek pop­kul­turę i prąd w domu) i niekiedy mieszkańców Hong Kongu. Filmy z tych kra­jów ( oczy­wiś­cie nie wszys­tkie) przesy­cone są takim okru­cieńst­wem że zwier­zowi włos jeży się na głowie. Oczy­wiś­cie zwierz nigdy by nie dowiedzi­ał się o tym gdy­by nie fakt że w ostat­nich lat­ach ilekroć oglą­da się jak­iś film to w końcu okazu­je się że czer­pał on inspirację z jakiejś azjaty­ck­iej pro­dukcji ( ok może nie każdy film ale to dość widocz­na ten­denc­ja) — o dzi­wo amerykanie i europe­jczy­cy zazwyczaj muszą łagodz­ić rozlew krwi ( Kill Bill w porów­na­niu ze swoi­mi Azjaty­cki­mi odpowied­nika­mi to baj­ka dla grzecznych dzieci). Prob­lem z okru­cieńst­wem Azjaty­ckim jest dość ciekawy. zwierz nie wie czy jest tu osamot­niony czy może inni podziela­ją jego zdanie. Otóż oglą­da­jąc nawet najbardziej okrut­ny film wypro­dukowany w Ameryce i Europie to sztucz­na krew wzbudza w zwierzu co najwyżej lekkie rozbaw­ie­nie — tym­cza­sem na okru­cieńst­wo filmów Azjaty­c­kich zwierz po pros­tu nie może patrzeć — odrzu­ca­ją go i wyda­ją mu się zawsze zde­cy­dowanie ale to zde­cy­dowanie okrutne. Tym­cza­sem okru­cieńst­wo na mod­łę Azjaty­cką co raz lep­iej ma się w kinie Europe­jskim i amerykańskim — co raz częś­ciej słyszy się bowiem o reży­ser­ach czer­pią­cych inspirację właśnie z tych filmów. Zwierza zas­tanaw­ia — mamy tu do czynienia z wyraźną różnicą kul­tur­ową — a właś­ci­wie pop kul­tur­ową. Wyglą­da na to że Azjaci zde­cy­dowanie lep­iej niż Europe­jczy­cy reagu­ją na okru­cieńst­wo. Zwierza strasznie intere­su­je po pier­wsze — dlaczego? co takiego jest w kul­turze wschodu że dopuszcza ona stru­mie­nie krwi lejące się w fil­mach, man­gach, ani­me itp. Po drugie czy jest coś takiego w naszej kul­turze co wywołu­je w Azjat­ach takie same uczu­cia jak w nas wyry­wanie języ­ka czy wkłuwanie oczu? Zwierza intere­su­je to zwłaszcza w kon­tekś­cie teo­re­ty­cznej glob­al­noś­ci kul­tu­ry pop­u­larnej —  która co i rusz okazu­je się strasznie lokalna. Oczy­wiś­cie zwierz odkry­wa tu Amerykę w kon­ser­wie ( zwierza zawsze zas­tanaw­iało skąd wzięło się to stwierdze­nie) ale częs­to dochodzi do wniosku że cza­sem warto odkryć coś zupełnie oczy­wis­tego na włas­ną rękę. Nie mniej zwierz zaczy­na się lekko bać Azjatów. Bo ich filmy pokazu­ją, że są chy­ba bard­zo okrut­ni albo bard­zo sfrus­trowani choć zwierz pode­jrze­wa że i jed­no i drugie a to coś czego zwierz najbardziej się obawia. 

Ps: Zwierz nie ma abso­lut­nie nic do Azjatów. Tak żeby nie było.