Program obowiązkowy czyli o elementach niezmiennych

Zazwyczaj jest gdzieś w połowie serii — u nas nadawany najczęś­ciej w środ­ku lip­ca budzi co najwyżej dzi­wne uczu­cia nieak­tu­al­noś­ci za wodą wielką i czys­tą nadawany na dwa trzy tygod­nie przed świę­ta­mi. Tak wiecie o czym myślę — o świątecznym odcinku seri­alu. Jedynie kil­ka seri­ali się bez niego oby­wa — np. takie 24 godziny czy Lost ale więk­szość tych które znamy i lubimy dochowu­je trady­cji. Oczy­wiś­cie każdy antropolog zad­u­mał­by się nad tym że ów świąteczny czas rzeczy­wisty i nierzeczy­wisty zbie­ga­ją się ze sobą nawet w tych seri­alach które nie zawsze próbu­ją naślad­ować rzeczy­wis­tość (częs­to dając do zrozu­mienia że świat który oglą­damy jest w jakimś stop­niu zmyślony jak np. sit­comy). Świąteczny odcinek niemal zawsze wyglą­da tak samo — krót­ki wstęp ilus­trowany wesołą kolędą uświadamia nam że mamy do czynienia z okre­sem przedświątecznym. Potem bohaterowie przez cały odcinek po kolei mówią nam jak spędzą świę­ta. W seri­alach dra­maty­cznych ktoś nie będzie mógł się spotkać z dzieck­iem czy rodz­iną w seri­alach kome­diowych jakaś postać będzie nas przekony­wała że świąt nie ma albo że powin­ny się inaczej nazy­wać. Pod­sta­wowy zrąb fabuły będzie miał coś wspól­nego albo ze świę­ta­mi (ich sym­bo­l­iką czyli tru­pem będzie mikołaj albo po pomoc zgłosi się samot­na mat­ka z dzieck­iem) albo będzie miał coś wspól­nego ze świąteczny­mi cud­a­mi (ktoś ozdrowieje ktoś umrze z god­noś­cią tylko po to by nasz zab­ie­gany lekarz mógł spędz­ić świę­ta przy jego łóżku). Pod koniec dostaniemy mon­taż pokazu­ją­cy jak nasi bohaterowie spędza­ją świę­ta (oczy­wiś­cie najlepiej ci po których byśmy się tego nie spodziewali — do rodzin­nego domu puka najczęś­ciej ktoś kogo w seri­alu mamy za postać bez­duszną). Trady­cyjnie część odcinków skończy się sceną w której aktorzy mówią wesołych świąt — zawsze mnie zdu­miewała ta trady­c­ja która pozwala bohaterom na chwilę zamienić się w aktorów. Dla mnie było to zawsze dzi­ałanie dzi­wne biorąc pod uwagę jak ważne w seri­alu jest utrzy­manie iluzji że to co oglą­damy nie jest tylko zabawą. Nie zmienia to fak­tu że odcinek świąteczny jest dla każdego niemal seri­alu obow­iązkowy podob­nie jak odcinek którym nasi bohaterowie pojaw­ia­ją się ele­gancko ubrani (nawet House doczekał się odcin­ka w którym musi nosić gar­ni­tur ) — to po pros­tu pro­gram obowiązkowy.

PS: Zwierz musi się przyz­nać że opóźnie­nie w dzisiejszym wpisie wyni­ka z fak­tu że zami­ast zostać w domu poszedł do Opery. Po powro­cie prag­nie stwierdz­ić że trze­ba było zostać w domu. Zdecydowanie.