Reżyser widmo czyli zwierz i nowy Polański

Zwierz obe­jrzał wczo­raj nowy film Polańskiego. Dlaczego tak późno — zwierz prag­nął by ustała cała  fes­ti­walowa zaw­ierucha by sam reżyser zniknął z pier­wszych stron gazet a recen­z­je trafiły do kosza. W końcu zwierz prag­nął zobaczyć film a nie zająć stanowisko w dyskusji. Trze­ba powiedzieć że Autor Wid­mo padł ofi­arą kun­sz­tu Polańskiego. Reżyser tak umiejęt­nie tworzy przez dwie i pół godziny atmos­ferę niepoko­ju i zagroże­nia że w końcu gdy dochodz­imy do zakończenia jest ono dużo mniej poraża­jące niż to co mógł sobie przez ten czas wymyślić zafas­cynowany kole­jny­mi obraza­mi widz. Trze­ba jed­nak powiedzieć że w filmie Polańskiego zdarza­ją się pereł­ki — jak sce­na w której służą­cy stara się zamieść ziel­sko nanie­sione z wydm na taras domu — ilekroć zamiecie kawałek wia­tr z powrotem rozwiewa jego pracę — sce­na jest nakrę­cona tak sub­tel­nie że człowiek odnosi dzi­wne wraże­nie jak­by widzi­ał kawałek rzeczy­wis­toś­ci na ekranie. Takich scen jest więcej — są one świetne i z całą pewnoś­cią świad­czą o tal­en­cie reży­sera ale nieste­ty nie posuwa­ją akcji na przód — drob­ne cię­cie to tu to tam i film być może uboższy wiz­ual­nie był­by zde­cy­dowanie lep­szy. Trze­ba jed­nak przyz­nać Polańskiemu że udało mu się dobrać świet­ną obsadę — sprawdza się zwłaszcza Bros­nan w roli pre­miera —  zagrać postać która pojaw­ia się na krótko a wokół której kon­cen­tru­je się życie i dzi­ała­nia wszys­t­kich bohaterów fil­mu nie jest łat­wo. Bros­nanowi uda­je się świet­nie w kilku sce­nach nie tylko uczynić zafas­cynowanie innych bohaterów jas­nym ale także zasug­erować że tak naprawdę nic o jego bohaterze nie wiemy. Obsadze­nie McGre­go­ra w głównej roli to z jed­nej strony dobry pomysł — gra on w końcu człowieka bez właś­ci­woś­ci — i takim jest tu aktorem ale z drugiej strony jego gra jest tak pozbaw­iona wyrazu że śledze­nie jego postaci w pewnym momen­cie nieco nuży. Za zupełnie absurdalne uważa zwierz wszelkie porówny­wanie bohat­era fil­mu i samego reży­sera — nigdzie nie pojaw­ia się taka intenc­ja i trze­ba bard­zo się postarać by dostrzec jakiekol­wiek podobieńst­wo. Pod­sumowu­jąc — to film dobry i niegłupi ale nieste­ty uwikłany w his­torię swo­jego reży­sera która unosi się nad nim jak tytułowe widmo.

Wychodząc z kina zwierz doszedł jeszcze do ciekawego wniosku — Polańs­ki jest jed­nym z bard­zo niewielu uznanych wiel­kich reży­serów którzy swo­ją wielkość opar­li o tworze­nie najlep­szej jakoś­ci filmów z gatunków pop­u­larnych — Polańs­ki nie jest w swo­jej reży­serii snobem ani efek­cia­rzem — jego umiejęt­ność utrzymy­wa­nia się pomiędzy jest nie tylko zaka­su­ją­ca ale też moim zdaniem świad­czy o prawdzi­wej pasji która nie musi koniecznie pocią­gać za sobą ide­o­log­icznych man­i­festów — jeśli kochasz robić filmy robisz takie filmy jakie chcesz a nie takie jakie powinieneś

Ps: Tłu­macze­nie tytułu zasug­erował ponoć sam Polańs­ki więc nie będę go kry­tykować. Nato­mi­ast autorzy pod­pisów mieli cięż­ki orzech do zgryzienia — na przemi­an pisali o murzynie i wid­mie i  w końcu moż­na było dojść do wniosku że główny bohater jest wid­mem murzyna:)