Szósty zmysł kinomana czyli filmy jednokrotnego użytku

Sus­pens.  To słowo klucz dzisiejszej not­ki. Bez niego nie ma porząd­nego krymi­nału, nie ma też dobrej opowieś­ci detek­ty­wisty­cznej. sus­pens to niemal zło­ty Graal każdego opowiadacza his­torii. Ale his­to­ria z sus­pensem ma zawsze jed­ną wadę. Jeśli już poz­namy zakończe­nie to przepadło — opowieść nigdy nie zro­bi na nas ponown­ie takiego wraże­nia jak za tym pier­wszym razem. Pamięta­cie kiedy pier­wszy raz oglą­dal­iś­cie Fight club? Kiedy pojaw­iła się w waszym umyśle potrze­ba obe­jrzenia fil­mu jeszcze raz tylko po to by przekon­ać się że wszędzie w filmie podrzu­cał wam reżyser drob­ne wskazów­ki. Jak chcieliś­cie opowiedzieć o nim zna­jomym ale najpierw wysyłal­iś­cie ich do kina tylko po to by i oni przeżyli szok? Utrzy­manie tajem­ni­cy w filmie z sus­pensem to jed­na z trud­niejszych sztuczek jaka może ist­nieć — real­iza­torzy Fight Club do dziś nie wybacza­li Rose O’Don­nell  ( która prowadz­iła show w telewiz­ji śni­adan­iowej) że wyjaw­iła w telewiz­ji zakończe­nie. Zwierz uważa że do takich ludzi powin­no się strze­lać i to na wiz­ji. Przeży­cia jakim jest po raz pier­wszy zori­en­towanie się o co chodzi w Szóstym Zmyśle trud­no porów­nać do jakiegokol­wiek innego przeży­cia fil­mowego. Nieste­ty jest to przeży­cie na które trze­ba przyjść nie przy­go­towanym. Zwierz udał się na szósty zmysł już po tym jak jakieś dziesięć osób powiedzi­ało mu że musi się koniecznie wybrać i przeżyć szok. Uświadomiony że coś w filmie jest nie tak oglą­dał go bard­zo uważnie — może zbyt uważnie bo na zakończe­nie wpadł przed końcem fil­mu. Zwierz do dziś pamię­ta jed­nak szok jaki przeżył oglą­da­jąc Wszys­tko gra Wood­ego Allena — wyszedł z kina w abso­lut­nym osłupi­e­niu nie mogąc uwierzyć w zaser­wowane mu zakończe­nie. choć zwierz ów film posi­a­da na DVD to jed­nak nigdy potem nie zro­bił on na zwierzu nawet ułamku tego wraże­nia co za pier­wszym razem. Podob­nie bard­zo lubiany przez zwierza film Prestiż baw­ił go tak naprawdę tylko dwa razy — pier­wszy gdy obe­jrzał go i odkry­wał tajem­nicę razem z bohaterem i dru­gi gdy pokazał go członkom rodziny i mógł obser­wować ich zaskocze­nie na widok zakończenia. Sus­pens to z pewnoś­cią jeden z lep­szych powodów by przy­ciągnąć ludzi do kina. Wystar­czy taki film pokazać wąskiej grupie osób a potem poczekać aż siłą zaciągną swoich zna­jomych do kina by wresz­cie i oni przeżyli zaskocze­nie. Jed­nak prob­lem z sus­pensem w naszych cza­sach jest taki że film zara­bia zawsze dwukrot­nie. Po raz pier­wszy gdy wid­zowie idą do kina po raz dru­gi gdy kupu­ją DVD. I wtedy właśnie pojaw­ia się prob­lem — po co nam pły­ta z filmem którego głów­na siła leży w zaskocze­niu? Prze­cież sko­ro już wiemy jak to wszys­tko się skończy nie musimy oglą­dać tego po raz dru­gi. Zwierz nigdy nie przeglą­dał się statystykom ale tak na zdrowy rozsądek sprzedaż DVD z fil­ma­mi tego typu powin­na być niższa. Dlaczego zwierz w ogóle pod­nosi taki tem­at? Ponieważ dostrzegł ciekawą praw­idłowość — filmy z sus­pensem są bard­zo częs­to fil­ma­mi kul­towy­mi. Dlaczego? Moż­na zwró­cić uwagę na fakt że częs­to wyma­ga­ją od widza więk­szej inteligencji jed­nak zwierz pode­jrze­wa że tak naprawdę chodzi o sen­ty­ment do tego momen­tu całkowitego zaskoczenia jakie przeży­wamy w kinie. Z resztą nie ma się co oszuki­wać — pop­u­larny ser­i­al LOST ( od tygod­nia leci jego ostat­nia szós­ta seria) niemal całą swo­ją pop­u­larność zawdz­ięcza iście maki­awelicznej for­mule wedle której każdy odcinek musi skończyć się sus­pensem jed­nocześnie rozpoczy­na­jąc nową zagad­kę. I tak na naszej żądzy bycia zaskoc­zonym, trochę oszukany­mi trochę zwiedzionym bazu­je ten jeden z najpop­u­larniejszych seri­ali ostat­nich lat. Trud­no się dzi­wić bo czy ist­nieje dla reży­sera piękniejszy dźwięk niż stuk szczęk opada­ją­cych na podłogę?