Tako rzecze zwierz czyli o kosmosie, umieraniu i wizjach przyszłości

Zwierz był dziś jak co wtorek na wykładzie o kul­turze pop­u­larnej. Widzi­cie zwierz tak się dobrze urządz­ił że tym co go pasjonu­je może się też cza­sem zająć zupełnie na poważnie. Na wykładzie tym (który doty­czy przede wszys­tkim XIX wieku) pro­fe­sor zapy­tała kto oglą­dał Odyse­ję Kos­miczną 2001 (by udowod­nić nam że wiz­je przyszłoś­ci niekiedy są mniej innowa­cyjne od samej przyszłoś­ci — w lat­ach 60 moż­na było wymyślić podróże kos­miczne ale komór­ki niko­mu do głowy nie przyszły) — zwierz pod­niósł rękę do góry nie rozglą­da­jąc się na boki. Dopiero po chwili dostrzegł iż rękę pod­niósł tylko on.  Pani Pro­fe­sor zda­ją­ca sobie sprawę z pozy­ty­wnego skrzy­wienia zwierza skwitowała całą scenę głębokim westch­nie­niem “Tylko pani wiedzi­ała. Czas umier­ać”. Przez chwilę zwierz chci­ał umrzeć razem z nią bo to już naprawdę straszne żeby ludzie już nawet filmów nie oglą­dali ale po chwili zwierz jak zwyk­le zaczął się zas­tanaw­iać (szkodli­wa przy­padłość). Z owego zas­tanaw­ia­nia się wyszedł zwier­zowi całkiem ciekawy wniosek. Otóż zwierz może i film Kubric­ka widzi­ał ale żeby mu się ów film podobał (wszys­tkie trzy razy na zwierzu najwięk­sze wraże­nie zro­biła muzy­ka Straus­sa) to zwierz nie powie. Zawsze wydawało mu się że te wszys­tkie małpy, olbrzymie kamie­nie i tajem­nicze zakończe­nie oraz podły H.A.L (lub jak chcą zwolen­ni­cy teorii spiskowej I.B.M) są zde­cy­dowanie przez nas przece­ni­ane. Jed­nak zwierz film obe­jrzał — obe­jrzał między inny­mi dlat­ego iż ojciec zwierza stwierdz­ił kiedyś że film ów leci w telewiz­ji i wypadało­by go zobaczyć. Jed­nak ilu ludzi ma takich ojców jak zwierz którzy uważa­ją że ich młode powin­ny zobaczyć trochę dobrego kina? Skąd właś­ci­wie mamy wiedzieć co zobaczyć a co nie? W świecie funkcjonu­je tysiące różnych list najlep­szych filmów. Więk­szość z nich zaw­iera tytuły których nikt nie widzi­ał choć wszyscy czu­ją z tego powodu  lekkie wyrzu­ty sum­ienia. Nie da się prze­cież tak po pros­tu zobaczyć Pancerni­ka Potiomkin — nawet przy najlep­szych chę­ci­ach trza czekać aż pokażą go na Kul­turze koło półno­cy (moż­na sobie ewen­tu­al­nie kupić Alek­san­dra Newskiego z którego zdaniem zwierza najlep­sza jest muzy­ka Prokofiewa). Ale nawet jeśli każdy film był­by dostęp­ny — uzna­je­my że aby młody człowiek wyk­sz­tał­cił się w lit­er­aturze trze­ba mu ją sys­tem­aty­cznie pod­suwać. Młody człowiek może sie nudz­ić ale prze­brnąć przez Orzeszkową musi pod czu­jnym okiem szkoły. Jed­nak w przy­pad­ku filmów oczeku­je­my że ludzie tą fil­mową “Orzeszkową” odfa­jku­ją na włas­ną rękę z czys­tej potrze­by nie pod przy­musem. Cóż jest to nai­wne zwłaszcza że filmy starze­ją się nieco szy­b­ciej niż lit­er­atu­ra. Starego dobrego Szek­spi­ra da się po tych 400 lat­ach czy­tać i nawet moż­na się kil­ka razy zaśmi­ać —  czego nie da się powiedzieć o znakomitej więk­szoś­ci filmów np. z lat 30. Być może więc zami­ast kłaść się do trum­ny (na co zwierz w sum­ie ochoty nie ma) może czas pokazy­wać nawet tą nud­ną Odyse­ję Kos­miczną 2001 w szkole — oczy­wiś­cie dzię­ki temu więk­szość osób zniechę­ci się do niej jak do Orzeszkowej ale przy­na­jm­niej zwierz nie będzie samot­ną wierzbą ale jed­ną z licznych sosen w lesie rąk.