Gdyby to od zwierza zależało cz. 2 : aktorki czyli efekt domina

Hej

Dziś czas na część drugą zastrzeżeń zwierza. Paradoksalnie aktorki na których zwierz zna się nieco gorzej ( nie wie dlaczego podejrzewa że ma to coś wspólnego z biologicznymi predyspozycjami;) wzbudzają w zwierzu więcej oburzenia więc zastrzeżeń będzie więcej. Tym co jednak winno być dla nas motywem przewodnim to efekt domina – wyraźnie widać że aktorkom dużo częściej daje się nagrody ( albo się ich nie daje) by wyrównać jakąś wcześniejszą pomyłkę czy pominięcie ewentualnie by jakaś nie została bez nagrody. Z resztą przekonacie się sami

1.) W 1940 roku Gigner Roger dostała Oscara za rolę w Kitty Foyle było by w porządku gdyby w tym samym roku genialna Kathrine Hepburn nie zagrała w Filadelfijskiej opowieści – minęło ponad 70 lat i wciąż jest to jedna z tych ról którą ogląda się z niedowierzaniem że tak nowocześnie można zagrać w filmie sprzed tylu lat.

2.)Równo dziesięć lat później ( 1950) Akademia najwyraźniej zamiast pójść do kina robiła co innego. Nie da się bowiem logicznie wytłumaczyć że nagroda nie trafiła ani do Anne Baxter ani do Bette Davis z Wszystko o Ewie ani też do absolutnie hipnotyzującej Glorii Swanson  z Bulwaru Zachodzącego Słońca ale do Judy Holiday  za rolę w Urodzonych Wczoraj.

3.)  W  1958  Susan Hayward mogła się cieszyć Oscarem za swoją rolę w I Want to Live ( trudno się dziwić jak się gra prostytutkę zażywającą narkotyki pochodzącą z patologicznego domu) szkoda bo w tym samym roku Elizabeth Taylor zagrała absolutnie cudownie w Kotce na gorącym Blaszanym Dachu – raz na zawsze tłumacząc Amerykanom że już nie jest dziecięcą gwiazdą. Było chyba  kjednak za wcześnie dla tych którzy pamiętali jak czekała na Lessie

4.) Był rok 1960 i Elizabeth Taylor prawie umarła na zapalenie półc – Akademii i wszystkim zrobiło się nie tylko przykro ale i głupio – co by było gdyby umarła bez Oscara? Dlatego nagrodzono ją za rolę w Butterfield 8 ( na całe szczęście grała kobietę upadłą) przegrała na tym przurocza Shirley McLaine która czuła się dobrze więc jej świetna rola w Garsonierze ( którą do dziś ogląda się z przyjemnością) pozostała nie nagrodzona

5.) W 1967 roku wygrała Kathrine Hepburn ( jedyna nagrodzona 4 razy aktorka w historii) za Zgadnij kto przyjdzie na obiad i zwierz z tym nie dyskutuje. Szkoda jednak że Akademia nie dała np. dwóch statuetek i nie nagrodziła Anne Bancroft za jej świetną rolę w Absolwencie która chyba podniosła poczucie wartości nie jednej kobiecie w wieku średnim

6.) Przesuńmy się o kilka lat do przodu w 1976 roku Faye Dunaway dostała Oscara za rolę w Sieci ( musiała bo nikt nie nagrodził jej za Chinatown kiedy zdecydowanie należało) szkoda że kino popularne znów przegrało – bo w tym samym roku Sissy Spacek idealnie zagrała w Carrie – no ale nie można zalać ekrnu krwią i jeszcze prosić o nagrody

7.) Jeśli chodzi o pomyłki akademii w przypadku aktorek – zawsze są one dość spektakularne. W 1985 nagrodę dostała Geraldine Page za rolę w Podróży do Bountiful – choć film jest godny uwagi to jednak w tym samym roku Whoppie Goldberg zagrała rolę życia w Kolorze Purpury ( tylko raz w swojej karierze miała okazję naprawdę zagrać) a Maryl Streep żegnała się z Afryką – i nawet jeśli wszystkie trzy aktorki zasługiwały na nagrodę to jednak zwierz dałby statuetkę Goldberg bo naprawdę się jej wtedy należała

8.) Zwierz kocha film „ Wpływ Księżyca” ale nigdy nie zrozumiał  Oscara dla Cher w 1987 za tą rolę zwłaszcza że  wtym samym roku Glen Close dostawała szału po krótkim romansie z Michelem Duglasem w ” Fatalnym Zauroczeniu” –  (jakby to surrealistycznie nie brzmiało przynajmniej dla zwierza) – zwierz naprawdę się jej po tym filmie jej bał.

9.) W 1988 Jodie Foster zagrała zgwałconą dziewczynę w filmie Oskarżeni co od razu postawiło ją w pierwszym rzędzie do nagrody – przebiła mistrzowsko spiskującą Glen Close w ” Niebezpiecznych Związkach ” ( ależ to jest świetna rola- człowiek jednocześnie gardzi i żałuje bohaterki) i Sigourney Weaver w ” Gorylach we Mgle”. Tak więc gwałt zawsze wygra ze spiskami i miłością do zwierząt.

10.) Milczenie jest złotem o czym przekonywała nas Akademia w 1993  – za swoją cichą rolę w Fortepianie Holly Hunter wygrała Oscara zostawiając w pokonanym polu cudowną Emmę Thompson z jej rolą w Okruchach Dnia ( ogólnie ten film jest świetny dzięki swojej subtelności) – co  jest dowodem nie tyle że rola Thompson jest gorsza tylko że nie za bardzo można dostać nagrodę rok po roku ( Thompson nagrodzono w 1992 za Howard’s End)

11.) Przełom lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych był straszny jeśli chodzi o decyzje Akademii – jakby się uwzięli i nagradzali według klucza – która aktorka będzie ładniej wyglądała na scenie. W 1998 roku zdecydowanie pomyiły im się filmy obsadzone w czasach Elżbietańskich albo nie chcieli w tym samym roku nagradzać dwóch Elżbiet I tak więc zamiast nagrodzić genialnej Cathe Blanchett za rolę w Elżbiecie ( wtedy byłaby nagrodzona jako Elżbieta nr. 2 z Judie Dench) dali nagrodę Gwyneth Paltrow  za Zakochanego Szekspira chyba tylko po to by popatrzeć jak łka na scenie