Hej
Zwierz nie tak dawno podczytywał sobie rozmowę na forum gdzie kobiety w wieku różnym przeróżnym dyskutowały o idolach swojego nastolęctwa. Dyskusja była całkiem ciekawa ale niestety zwierz który nastolatkiem co prawda nie jest ale doskonale pamięta owe czasy ( zwierz nie jest aż tak stary) i niestety musi się przyznać że nigdy idola nie miał. Brzmieć to może nieco podejrzanie jeśli weźmie się pod uwagę że pozytywne zakręcenie na temat filmów i okolic zwierz zaczął przejawiać gdzieś pod koniec szkoły podstawowej zaś w gimnazjum był już na tyle zdeterminowany że zrywał się z dodatkowych lekcji angielskiego by pójść do kina. No ale do rzeczy -czytając wpisy o tym jak młode dziewczęta wieszały sobie na ścianach plakaty swoich ulubionych aktorów i piosenkarzy, jak zbierały o nich wszystkie informacje i marzyły o spotkaniu zwierz zaczął lekko żałować że cała ta mania go ominęła. Spokojnie zwierz był normalnym nastolatkiem i też miał na ścianach plakaty – tu wisiał sobie Wolverine, tam plakat Gwiezdnych Wojen, gdzie indziej Yoda ( czy zwierz właśnie nie wychodzi na największego geeka w historii?;) ale nigdy nie umiał znaleźć sobie jednego artysty którego uznałby za swojego idola. Być może wiąże się to z faktem że zwierz nigdy nie miał szczególnego szacunku do autorytetów i nigdy nie chciał być kimś innym ani nie szczególnie przepadał kiedy ktoś mówił mu co ma robić. Ale nie chodzi tylko o silny charakter zwierza ale także o to że nie wiedziałby zwierz kogo sobie na idola wybrać. Zwierz nie ukrywa jak każdy użytkownik kultury popularnej ma swoje sympatie. Ale nie oznacza to że np – aktora którego lubi ze względu na jego talent szanuje ze względu na jego charakter czy publiczne wypowiedzi. Albo aktorkę która co prawda świetnie gra ale jest głupia jak but. Zwierz może sobie słuchać muzyki wielu zespołów ale broń boże uznać że ich wykonawcy są kimś więcej niż sprawnymi rzemieślnikami którzy najprawdopodobniej niewiele mają wspólnego ze słowami czy nawet z ostatecznym brzmieniem całego utworu. Zwierzowi często zdarzało się że sympatia to jakiegoś wykonawcy przechodziła mu od razu kiedy np. dowiedział się o jego poczynaniach w życiu prywatnym – nie oznacza to że przestanie szanować ich jako aktorów. To chyba zawsze najbardziej stało na przeszkodzie w znalezieniu sobie przez zwierza idola. Zwierz jest w stanie szanować kogoś za jego talent, nawet być jego wielbicielem ale przecież jak można uwielbiać kogoś kogo się tak naprawdę nie zna? Nie mamy przecież pojęcia jacy naprawdę są ci wszyscy dowcipni, inteligentni dbający o środowisko naturalne i dobrobyt ludzkości aktorzy i piosenkarze. Jedyne co dostajemy to starannie wystudiowany wizerunek publiczny niekiedy tylko przerywany realnymi życiowymi decyzjami o tym by wsiąść ślub, rozwieść się czy urodzić dziecko. Choć jest coś fascynującego w tym jak bardzo chcemy poczuć że naprawdę znamy aktorów i piosenkarzy. Kultura popularna zmniejsza dystans między nami a wykonawcami. Znamy nie tyko ich imiona i dokonania ale także dostajemy regularną dawkę ich zdjęć, wiemy jak wyglądały dzieci jak mają na imię, wiemy gdzie mieszkają i jak wyglądają ich sypialnie. To wszystko sprawia że mamy wrażenie że znamy ludzi którzy mieszkają tysiące kilometrów od nas, których nigdy nie spotkamy i którymi nigdy nie zamienimy dwóch słów. A jednak codziennie tysiące dziewczyn decydują się powiesić na ścianie plakat nowego idola i stwierdzić że chcą być takie jak on. Jakikolwiek by nie był.